ارزیابی مدیریت خطر از دیدگاه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1400
زمینه و هدف:
دانشگاه ها موظف به تولید سرمایه انسانی مورد نیاز برای پیشبرد توسعه اجتماعی هستند. این امر با خطراتی همراه است. بنابراین رهبران آموزشی باید از مدیریت خطر استقبال کنند و سیاست های مناسب برای مواجه با این خطرات اجرا کنند. مدیریت خطر ازنظر تحقیقات دانشگاهی، دوره ها و مقاطع تحصیلی مورد توجه بسیاری در دانشگاه هاست. این در حالی است که در بیشتر جنبه های مدیریت دانشگاه ها، مدیریت خطر وجود ندارد. شیوع اخیر همه گیری ویروس کرونا بر موسسات آموزش عالی در سراسر جهان تاثیر گذاشته است. بااین حال، مدیریت خطر در دانشگاه ها آن طورکه می بایست توجه لازم را به خود جلب نکرده است. این مطالعه با هدف تعیین مدیریت خطر از دیدگاه کارکنان دانشگاه علومپزشکی ایران در سال 1400 انجام شد.
روش بررسی:
پژوهش حاضر به شیوه مقطعی از نوع توصیفی است که نمونه های آن 224 نفر از کارکنان اداری دانشگاه علومپزشکی ایران بودند که به روش مستمر انتخاب شدند. بازه نمونه گیری به مدت 1 ماه از اول آذرماه سال 1400 تا پایان آن ماه بود. پرسشنامه مدیریت خطر زابلی و همکاران که جهت بررسی روایی محتوای 2 پرسشنامه اصلی، از نظرات متخصصان، شامل 3 نفر از اعضای هییت علمی دانشکده پرستاری و مامایی استفاده شد. پرسشنامه در اختیار کارکنانی که حداقل 1 سال سابقه کار در دانشگاه داشتند، قرار گرفت. مدیریت خطر در 6 حیطه که حیطه اول آن مربوط به میزان شناخت کارکنان از مدیریت خطر، حیطه دوم وضعیت ساماندهی مدیریت خطر، حیطه سوم وضعیت سیاست ها و رویه ها، حیطه چهارم وضعیت آموزش خطر، حیطه پنجم جایگاه مدیریت خطر و نهایتا حیطه ششم نظارت بر تحلیل، ارزشیابی و کنترل خطر که در مجموع پرسشنامه در 45 سوال در مقیاس لیکرت 5 گزینهای بررسی شد. اطلاعات بهدستآمده با نسخه 26 نرم افزار SPSS در 2 بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی تجزیه و تحلیل شد. در بخش آمار توصیفی از جداول توزیع فراوانی برای متغیرهای کیفی پژوهش و شاخصهای عددی کمینه، بیشینه، میانگین و انحراف معیار برای متغیرهای کمی پژوهش استفاده شد. برای بررسی ارتباط بین متغیرهای فردی با مدیریت خطر از آزمون تی مستقل، تحلیل واریانس و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.
یافته ها :
نتایج نشان داد مدیریت خطر در حیطه میزان شناخت کارکنان از مدیریت خطر با میانگین (2/60±0/84) بالاترین و در حیطه نظارت برتحلیل، ارزیابی و کنترل خطر با میانگین (2/38±0/87) پایینترین میانگین نمره را در بین سایر حیطه ها کسب کردند. نمره کل مدیریت خطر (2/44±0/82) بود که نشان می دهد مدیریت خطر از دیدگاه کارکنان بخش اداری دانشگاه علوم پزشکی ایران در سطح ضعیف قرار دارد. آزمون های آماری نشان داد مدیریت خطر با متغیرهای جنسیت (P=0/02)، گذراندن دوره مدیریت خطر (P<0/001 و تحصیلات (P=0/02) ارتباط آماری معناداری داشت، بهطوریکه میانگین نمره کسب شده در مردان بالاتر از زنان و همچنین در کارکنانی که دوره مدیریت خطر را گذرانده بودند نیز بالاتر از سایر کارکنان بود. مقایسه دوبه دو توکی همچنین نشان دهنده آن بود که میانگین نمره کسب شده در کارکنان با تحصیلات در سطح کارشناسی ارشد به طور معناداری بالاتر از کاردانی بود (P=0/03) و در سایر سطوح، این اختلاف معنادار نبود.
نتیجه گیری:
نتایج پژوهش نشان داد در مجموع کارکنان دانشگاه علومپزشکی ایران مدیریت خطر در این دانشگاه را در سطح ضعیفی ارزیابی کرده اند. بنابراین برای استقرار مدیریت خطر در دانشگاه، در همه حیطه ها نیاز به اهتمام بیشتری است. به منظور نظارت مناسب و صحیح برتحلیل، ارزیابی وکنترل خطر، مدیران ارشد باید امکانات و ابزارهای لازم برای ارزیابی، تحلیل وکنترل خطر را فراهم کنند و ناظرانی که آموزش کافی دیده اند را به کار گیرند تا در صورت اجرای نامناسب مدیریت خطر، اقدامات کنترلی خود را انجام دهند و دانشگاه را در مسیر درستی در جهت دستیابی به اهداف استراتژیک خود قرار دهند.
مدیریت خطر ، کارکنان ، دانشگاه
-
ارتباط نارسایی های شناختی شغلی با ویژگی های شخصیتی پرستاران اورژانس
پریسا بزرگ زاد، غزاله سلیقه دار، حمید پیروی، حانیه غلام نژاد، مریم محمودی*، ، مهدی منوچهری
نشریه پرستاری ایران، اردیبهشت 1403 -
تاثیر آموزش خود مراقبتی مبتنی بر نقشه مفهومی بر کیفیت زندگی مبتلایان آرتریت روماتوئید: پروتکل مطالعه
نوید داداشی، نسرین رسول زاده*، زهرا روددهقان،
مجله پژوهش پرستاری ایران، آذر و دی 1403