مقایسه اثربخشی کارت های ذهنیت طرحواره ای و اثربخشی مشاوره مبتنی بر توانمندی بر تاب آوری در زوج های متعارض

 هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی مقایسه اثربخشی کارت‌های ذهنیت طرحواره‌ای و اثربخشی مشاوره مبتنی بر توانمندی بر تاب‌آوری در زوج‌های متعارض بود. 

روش پژوهش:

 طرح پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و شیوه انجام آن نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره منطقه 3 تهران در نیمه دوم سال 1400 بود که به شیوه نمونه‌گیری در دسترس تعداد 30 زوج انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (هر کدام 10 زوج) و یک گروه کنترل (10 زوج) گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تعارض زناشویی MCQ، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)، بسته آموزشی کارت‌های ذهنیت طرحواره‌ای تدوین شده توسط طباطبایی فر و همکاران (1401) و مشاوره مبتنی بر توانمندی تدوین شده توسط دربانی و پارساکیا (1401) بود.

 یافته‌ها:

 یافته‌ها حاکی از آن است که آموزش کارت‌های ذهنیت طرحواره‌ای بر تاب آوری موثر بود. همچنین مشاوره مبتنی بر توانمندی نیز بر تاب آوری با موثر بود و اثربخشی هر دو رویکرد در مرحله پیگیری طبق آزمون تعقیبی بنفرونی پایدار بود. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد میان اثربخشی آموزش کارت‌های ذهنیت طرحواره‌ای و مشاوره مبتنی بر توانمندی بر تاب آوری تفاوت معنادار وجود ندارد و هر دو به یک میزان اثربخش هستند (05/0>p).

 نتیجه‌گیری:

 بر اساس یافته‌های موجود می‌توان نتیجه گرفت که برای افزایش تاب‌آوری در زوج‌های متعارض می‌توان از هر دو شیوه آموزش کارت‌های ذهنیت طرحواره‌ای و مشاوره مبتنی بر توانمندی استفاده نمود و میان این دو در تاثیر بر تاب آوری زوج‌های متعارض تفاوت معناداری وجود ندارد.