بررسی تاثیر پوشش خوراکی صمغ فارسی بر عمر نگهداری توت فرنگی

توت فرنگی به دلیل حساسیت فراوان به عوامل قارچی، عمرانباری بسیار کوتاهی دارد. کاربرد ترکیبات شیمیایی ضدقارچی به منظور افزایش ماندگاری این میوه، نگرانی های فراوانی به دنبال داشته است. به همین دلیل استفاده از روش های ایمن برای کنترل فساد و حفظ کیفیت میوه ی توت فرنگی در زمان نگهداری در انبار ضروری است. در این تحقیق، تاثیر پوشش دهی با صمغ فارسی (زدو) حاوی وانیلین بر عمرنگهداری میوه توت فرنگی مورد ارزیابی قرارگرفت. سطوح صمغ مورد استفاده در تهیه محلول پوشش، 3٪ ،75/3٪ و 4٪ (حجمی/وزنی) بود و وانیلین در سه سطح   5، 6 و 7 میلی مولار به محلول پوشش ها افزوده شد. شاخص های کیفی اندازه گیری شده شامل درصد کاهش وزن، پذیرش کلی، اسیدیته، مواد جامد محلول، درصد خرابی، محتوای آنتوسیانین، بافت سنجی و مقدار ویتامین ث بود. نتایج بیانگر بهبود ویژگی های ظاهری میوه های پوشش یافته نسبت به نمونه های شاهد و همچنین کاهش چشمگیر درصد خرابی و درصد کاهش وزن در نمونه های پوشش یافته در مقایسه با شاهد بود. طبق نتایج بدست آمده، اسیدیته قابل تیتر و سفتی بافت در میوه های تیمار شده نسبت به نمونه های شاهد بهبود یافت. محتوای آنتوسیانین و مقدار ویتامین ث در نمونه های پوشش یافته، روند نزولی داشت اما این سیر نزولی در مقایسه با نمونه های شاهد، سرعت بسیار آهسته تری داشت. پذیرش کلی در نمونه های پوشش یافته نسبت به نمونه شاهد اندکی کاهش نشان داد. در پایان، بهترین فرمولاسیون پوشش جهت تیمار میوه ها، پوشش حاوی 96/3 درصد(حجمی / وزنی) صمغ فارسی، 857/0 میلی مولار وانیلین  و 2 درصد (حجمی / حجمی) گلیسرول تعیین شد.