شناسایی آسیب های فرهنگی کشور؛ یک مطالعه کیفی

فرهنگ به عنوان یکی از عناصر اصلی توسعه، نقش مهمی در توسعه همه جانبه یک کشور دارد، بنابراین برای رسیدن به جامعه ای آرمانی و توسعه یافته، فرهنگ حاکم در هر جامعه ای به توجه و مراقبت نیاز دارد. هدف از این پژوهش شناسایی آسیب های فرهنگی در کشور ایران و طبقه بندی آن ها است. از روش فراترکیب که یکی از انواع روش های فرامطالعه است، استفاده شد. در این مطالعه با ترکیب نتایج پژوهش های انجام شده در حوزه ی «آسیب شناسی فرهنگی» بررسی شده است. بدین منظور انجام صحیح در گام نخست به دنبال پاسخ این سیوال پژوهش مبنی بر شناسایی مولفه ی آسیب های فرهنگی پرداخته شد و در گام های بعدی با جستجوی و دریافت مقالات مرتبط به دسته بندی و شناسایی مولفه اقدام شد. یافته های پژوهش نشان داد: تعداد 14 مقاله کیفی در حوزه «آسیب شناسی فرهنگی» مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتد و تعداد 41 شاخص در 7 مولفه در حوزه «آسیب شناسی فرهنگی» شناسایی شدند. مولفه ی «ابهام فرهنگی» با 82/28درصد بیشترین فراوانی در حوزه «آسیب شناسی فرهنگی» را به خود اختصاص داد. مولفه های «تهاجم فرهنگی» 95/21درصد، «تغییر باورهای فردی» 07/17درصد، «فضای مجازی» و «فقر» هر کدام 74/9درصد و همچنین «سستی تهاد خانواده» و «بی توجهی به فرهنگ ایرانی» هر کدام با 31/7درصد فراوانی را به خود اختصاص داده اند. متصدیان فرهنگی کشور با تبیین موجودی فرهنگ ایران زمین، رشد و توسعه فرهنگی کشور را فراهم می کنند. دستگاه های فرهنگی باید شرایطی فراهم آورند که در بستری مناسب، همه توانایی های فرهنگی و هنری ایران هویدا شود. آشکارسازی قدرت فرهنگی ایران موجب توان چانه زنی و گفتمان فرهنگی بین المللی نیز می شود.