مطالعه عملکردی و بافت شناسی آلفا توکوفرول با استفاده از آلوگرافتها در مدل ترمیم عصب

صدمات و جراحات اعصاب محیطی یکی از مشکلات جدی سلامت جوامع امروزی است. که باعث ناتوانی طولانی مدت تا آخر عمر می شود مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آلفا توکوفرول با استفاده از آلوگرافت ها در عملکرد و بافت شناسی ترمیم عصب سیاتیک موش صحرایی انجام شده است.

در این مطالعه تجربی از 45 سر رت نر در 3 گروه مساوی استفاده شد. گروه یک کنترل سالم (بدن دستکاری عصب)، گروه دوم کنترل مثبت بعد یک هفته 10 میکرولیتر محلول الکل 1 درصد به طور داخل صفاقی به هر رت تزریق شد، گروه سوم تحت عنوان گروه درمان (آلوگرافت- آلفاتوکوفرول) به مدت یک هفته با همان حجم آلفاتوکوفرول با دوز  mg /kg/day 300 به صورت داخل صفاقی تزریق شد بعد رت ها در بازه زمانی هفته 4، 8، 12 بعد از عمل تحت ارزیابی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده در نرم افزار SPSS نسخه 17 وارد شد. پس از ارزیابی نرمال بودن داده ها با آزمون شاپیرو-ویلک، نتایج بصورت انحراف معیار± میانگین گزارش شد و گروه ها با آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی تحت سطح معناداری 05/0 مقایسه شدند.

یافته ها نشان داد شاخص های مورفومتری و عملکردی عصب سیاتیک در گروه سوم به طور معنی داری با گروه دوم متفاوت بودند این شاخص ها در گروه سوم بهبود یافته بودند(05/0 >P).

درمان با آلفا توکروفول همراه با آلوگرافت در مقایسه با گروه کنترل و گروه آلوگرافت از نظر قطر اکسون، تعداد رشته های عصبی و ضخامت غلاف میلین تفاوت معناداری داشت که این به معنی تاثیر مثبت این دارو در سلولهای التهابی نخاع و مغز می باشد.