بایسته های سیاست خارجی ایران در توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات

هدف پژوهش حاضر بررسی بایسته های سیاست خارجی ایران در توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و نتایج نشان داد توسعه ICT و فضای مجازی در ایران صرفا با تکیه بر توان داخلی مقدور نخواهد بود. ماهیت و ذات حوزه ICT به گونه ای است که بدون همکاری بین المللی و مشارکت با دولت ها و شرکت های چندملیتی پیشرو، توسعه این بخش تقریبا غیرممکن است. به زعم نهادگرایان نیولیبرال، مشارکت در نهادسازی های بین المللی به منظور تعیین استانداردهای حوزه ICT، امری بسیار مهم است؛ چرا که در عصر جهانی شدن، دولت هایی که استانداردها را تعیین می کنند، برای دیگر دولت ها دستورکار تعیین خواهند کرد و از این طریق به تدریج بر آنها مسلط خواهند شد. همچنین درک تصمیم گیران از این مسیله که در محیط بین المللی، منابع و مفهوم قدرت بسیار متکثر شده، تعیین کننده خواهد بود؛ به این معنا که از منابع سخت نظامی گرفته تا منابع اقتصادی، سیاسی، ساختاری، نرم، اجماع سازی، دیپلماتیک، علمی، فناوری و نوآوری در میزان قدرتمندی و ارتقاء جایگاه یک کشور در عرصه جهانی تاثیرگذار است. حکومت در راستای توسعه حوزه ICT باید اولویت های خود را به اولویت های مردم و بخش خصوصی نزدیک کند. در حال حاضر، شکافی بین این اولویت ها وجود دارد، که خود را در مسیله فیلترینگ بروز می دهد. دولت باید فضای مجازی کشور را در فضای رقابت بین المللی توسعه دهد.