روش شناسی تحقیق آزمایشی در مطالعات علوم رفتاری با تمرکز بر کاربردهای آن در مدیریت و اقتصاد

روش تحقیق آزمایشی به عنوان مسیر اصلی پژوهش در شاخه های مختلف علوم تجربی مانند فیزیک، شیمی، و زیست شناسی رایج است، و به کارگیری آن در مطالعات علوم انسانی و اجتماعی در حوزه هایی مانند رفتارشناسی، تصمیم گیری، اقتصاد و بازاریابی از گذشته مرسوم بوده است. رویکرد آزمایشی به لحاظ امکان بررسی رابطه علی بین متغیرهای تحقیق، کنترل متغیرهای خارجی، و ساده سازی ابعاد و پارامترهای یک پدیده پیچیده، یکی از روش های تحقیق مهم و کم نظیر در حوزه مدیریت و علوم انسانی است. با وجود تمایل و استفاده از تحقیقات آزمایشی در علوم رفتاری طی دهه های گذشته، به نظر می رسد از این طراحی ها در حوزه های مختلف مدیریت و اقتصاد هنوز به طور کامل استفاده نشده است. هدف این مقاله، معرفی و تشریح اصول تحقیق آزمایشی در علوم رفتاری و مرور انواع تحقیقات آزمایشی شامل تحقیقات آزمایشگاهی، میدانی و شبه آزمایشی با تمرکز بر پژوهش های مدیریت و اقتصاد است. در این راستا، ابتدا مقدماتی از اهمیت و ضرورت موضوع ارایه شده، سپس تعریف تحقیق آزمایشی، انواع و مراحل آن، اهمیت دست کاری متغیرها، کنترل در آزمایش، اعتبار درونی و بیرونی و اصول اخلاقی پژوهش های آزمایشی بررسی شده است. در ادامه مثال هایی از تحقیقات آزمایشی برشمرده می شود و در پایان، نقاط قوت و محدودیت های روش مطرح گردیده است.