ملاحظات نظری و تجربی طراحی مدل اندازه گیری ترکیبی و انعکاسی

در پژوهش های مدیریت، یک روند رو به رشد به سمت اندازه گیری ترکیبی وجود دارد که در آن شاخص های اندازه گیری به عنوان علت سازه ها در نظر گرفته می شود. اندازه گیری ترکیبی می تواند جایگزین مناسبی برای اندازه گیری انعکاسی، که در آن سازه ها به عنوان علت شاخص های اندازه گیری در نظر گرفته می شود، باشد. استفاده نادرست از مدل های اندازه گیری ترکیبی و انعکاسی، روایی محتوای سازه را تضعیف می کند، روابط ساختاری بین سازه ها را مخدوش می کند و در نهایت سودمندی نظریه ها را برای حوزه عمل کاهش می دهد. بنابراین هدف از این تحقیق شامل: الف) بحث در مورد تمایز بین مدل های اندازه گیری ترکیبی و انعکاسی، ب) توسعه مجموعه ای از معیارهای مفهومی برای تعیین اینکه یک سازه باید به عنوان شاخص های ترکیبی یا انعکاسی مدل سازی شود، ج) توصیه هایی برای ساخت سازه های ترکیبی براساس ریه کورس و سازه های انعکاسی براساس پارادایم چرچیل، می باشد. این مقاله براساس ادبیات تحقیق چارچوبی را ارایه می دهد تا محققان مدل های اندازه گیری ترکیبی و انعکاسی را به درستی طراحی و آزمون نمایند، هرچند که برخی سازه ها ممکن است ذاتا ترکیبی یا انعکاسی باشند.