بررسی تاثیر آموزش حمل بیمار مبتنی بر الگوی پرسید پروسید بر میزان اختلالات اسکلتی عضلانی در کمک پرستاران

 یکی از برنامه های موثر در پیشگیری از اختلالات اسکلتی-عضلانی، استفاده از مداخلات آموزشی حمل بیمار در چارچوب الگوی جامع پرسید-پروسید است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش حمل بیمار مبتنی بر الگوی پرسید-پروسید بر میزان اختلالات اسکلتی-عضلانی در کمک پرستاران انجام شد.

 این پژوهش، یک مطالعه نیمه تجربی بود که در سال 1401 بر روی 100 نفر از کمک پرستاران شاغل در بیمارستان امام رضا (ع) واقع در استان کرمانشاه در گروه مداخله و کنترل، انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه نوردیک، مقیاس نقشه بدن، مقیاس آنالوگ بصری و پرسشنامه رفتارهای پیشگیری از اختلالات اسکلتی-عضلانی براساس الگوی پرسید بود که در سه مرحله ی قبل، یک و سه ماه پس از مداخله، تکمیل شدند. تحلیل داده ها در نرم افزار  SPSS و با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی صورت گرفت.

 قبل از مداخله میزان و شدت اختلالات اسکلتی-عضلانی بین گروه مداخله و کنترل فقط در برخی اندام ها، اختلاف معنادار داشت اما پس از مداخله میزان و شدت اختلالات بین دو گروه در تمام اندام‎ها، اختلاف معنادار داشت. به این صورت که در گروه مداخله، این میزان کاهش یافت. قبل از مداخله، اختلاف معناداری بین نمره آگاهی، نگرش، خودکارآمدی، عوامل تقویت کننده و قادرکننده و رفتار در گروه مداخله و کنترل وجود نداشت. اما پس از مداخله، این نمرات بین دو گروه، اختلاف معناداری داشت، به این صورت که در گروه مداخله، فزایش یافت.  

 در این مطالعه آموزش حمل بیمار بر اساس الگوی پرسید-پروسید تاثیر بسزایی در کاهش میزان و شدت اختلالات اسکلتی-عضلانی داشت. لذا مداخله آموزشی براساس این الگو احتمالا می تواند باعث کاهش اختلالات اسکلتی-عضلانی در افرادی شود که به نوعی با حمل بیمار سروکار دارند، البته انجام مطالعات بیشتر بر روی تعداد افراد بیشتری توصیه می‎شود.