توسعه مدل بومی ارزیابی کاربردپذیری سیستمهای اطلاعات سلامت منطبق با تکنیک ارزیابی اکتشافی

کاربردپذیری، معیاری کیفی برای ارزیابی سیستم های اطلاعاتی می باشد که از طریق ارزیابی رابط-کاربری قابل سنجش می باشد. مشکلات رابط-کاربری می تواند باعث افزایش خطای کاربران، کاهش رضایت آنان، کاهش کارایی و عدم پذیرش سیستم های اطلاعاتی شود. از این رو سازمان بین المللی استاندارد، ارزیابی کاربردپذیری را برای پذیرش و پیاده سازی سیستم های اطلاعاتی توصیه می کند؛ لذا این مطالعه با هدف طراحی مدل بومی ارزیابی کاربردپذیری سیستم های اطلاعات سلامت منطبق با ارزیابی اکتشافی انجام گرفته است.

این مطالعه کیفی چند مرحله ای در سال 1399 انجام شد. جستجو در پایگاه های ScienceDirect، PubMed، Web of Science، Scopus، Civilica و Magiran انجام گردید. پس از احراز معیارهای ورود، مقالات نمره دهی شدند. سپس، مدل اولیه با استخراج داده ها از منابع کتابخانه ای ایجاد و با استفاده از تکنیک دلفی اعتبار سنجی شد و سرانجام مدل نهایی ارایه گردید.

مدل بومی با استفاده از سیزده اصل توسعه داده شد: 1) شفافیت سیستم، 2) تطابق بین سیستم و دنیای واقعی، 3) کنترل و آزادی کاربر، 4) همسانی و استانداردها، 5) کمک به کاربران در شناسایی، تشخیص و اصلاح خطا، 6) پیشگیری از خطا، 7) شناخت به جای یادآوری، 8) طراحی انعطاف پذیر، 9) طراحی زیبا، 10) راهنمایی و مستند سازی، 11) مهارت، 12) تعامل قابل احترام و محترمانه با کاربر، و 13) حفظ حریم خصوصی.

این مطالعه نشان داد که بومی سازی ارزیابی کاربردپذیری سیستم های اطلاعات سلامت منطبق با ارزیابی اکتشافی و بر اساس منابع اطلاعاتی معتبر، رویکردی هوشمندانه است چراکه نه تنها موجب جلوگیری از فرآیندهای تکراری می گردد بلکه با بهره گیری از بهترین و به روزترین منابع، ارایه با کیفیت ترین ارزیابی را ممکن می سازد.