اقتصاد اشتراکی در کسب و کارهای ورزشی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اقتصاد اشتراکی در کسب وکارهای ورزشی انجام شده است. در این تحقیق، برای پاسخ گویی به سوالات تحقیق، از رویکرد ترکیبی یا آمیخته استفاده شده که شامل روش های کیفی و کمی است. روش تحقیق کلی روش تحقیق ترکیبی است که ابتدا از روش کیفی و سپس از روش کمی استفاده شده است. روش تحقیق از نظر نوع هدف کاربردی است؛ زیرا نتایج آن در اختیار کسب وکارهای ورزشی کشور قرار خواهد گرفت تا از آن برای توسعه کسب وکار خود بهره بجویند. روش جمع آوری اطلاعات، در گام اول، مطالعات کتابخانه ای و ابزار آن فیش برداری بود. در این پژوهش، با استفاده از روش فراترکیب و پس از مرور ادبیات موضوع تحقیق، شاخص های اقتصاد اشتراکی در ورزش مشخص و کدگذاری شد؛ سپس با مقوله بندی کدها، چارچوب اولیه تدوین شد و در نهایت با پرسش و مصاحبه با خبرگان، روایی و پایایی این مدل سنجیده شد و مدل نهایی نوآوری تجاری در مجموعه های ورزشی بر مبنای اقتصاد اشتراکی تدوین شد. در مرحله بعد و در نهایت میزان اثرگذاری و به کارگیری شاخص های مدل بررسی شد و شاخص های موثر رتبه بندی شد. نتایج تحقیق نشان داد که شاخص های اقتصاد اشتراکی در خصوص بروز نوآوری در کسب وکارهای ورزشی شامل سه مقوله اصلی (مشتریان، صاحبان و پلتفرم)، نه تم در هر بخش (اماکن و فضاهای ورزشی، تجهیزات و لوازم ورزشی، بلیت و جوایز، فناوری، برند و اعتبار، آموزش و مشاوره، ورزشکاران، مدیران، مربیان و کارکنان و هواداران) و 126 کد (به صورت کلی) است.