مقایسه نشخوار ذهنی و تکانشگری در پرستاران بخش‫های روانپزشکی و غیر ‎روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران

پرستاری در راس حرفه هایی با شیوع بالای مشکلات شغلی، جسمی و روانی به شمار می آید. این در حالی است که شرایط کاری غیرقابل پیش بینی در بخش های روانپزشکی می تواند نتایج ناخوشایند و مضر زیادی مانند استرس، فشارکاری، فرسودگی شغلی و عدم رضایت از شغل را به دنبال داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه نشخوار ذهنی و تکانشگری در پرستاران بخش های روانپزشکی و غیرروانپزشکی بیمارستان های دولتی زارع و امام شهر ساری انجام شد.

این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 279 نفر از پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی (93 نفر) و غیرروانپزشکی (186 نفر) که به صورت تصادفی‎ ساده انتخاب شدند، انجام گرفت. ابزار پژوهش شامل فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه های نشخوار ذهنی، تکانشگری و رضایت شغلی مینه سوتا بود. داده ها با نرم افزار SPSS-24و آزمون های آماری مجذور کای دو، تی و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

میانگین نمره بعد شناختی، حرکتی و عدم برنامه ریزی تکانشگری در پرستاران بخش های روان به ترتیب 98/15±13/2، 61/67±11/2 و 1/88±15/50 و در بخش های غیر روانپزشکی 2/50±75/ 14، 3/14±12/84 و 21/49±16/2 بود (0/01=p). همچنین میانگین نمره نشخوار ذهنی پرستاران بخش روانپزشکی، 4/47±24/81 و غیرروانپزشکی 68/4±85/25 بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار دیده شد (0/05>p).

براساس نتایج، نشخوار ذهنی و تمامی ابعاد تکانشگری در پرسنل پرستاری بخش های غیرروانپزشکی بیش از پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی بود. لذا، انجام مداخلاتی برای کنترل نشخوار ذهنی و تکانشگری پرستاران شاغل در مراکز درمانی به منظور ارایه خدمات ایمن و با کیفیت به بیماران توصیه می شود.