اثر هشت هفته تمرین استقامتی-مقاومتی به همراه مصرف مکمل تورین بر سطح سرمی استئوپونتین و استئوکلسین درموش نر ویستاردیابتی شده با استرپتوزوسین

بین شاخص های استخوانی استیوپونتین و استیوکلسین و بیماری های دیابت و پوکی استخوان ارتباط وجود دارد. هدف، تعیین اثر هشت هفته تمرین استقامتی-مقاومتی به همراه مصرف مکمل تورین برسطح سرمی استیوپونتین و استیوکلسین در موش نر ویستار دیابتی با استرپتوزوسین بود. در این مطالعه تجربی، 30 رت نرویستار بالغ با دامنه وزنی 300-250 گرم و با سن 6 هفته، به صورت تصادفی در 3 گروه شامل دو گروه دیابتی شده، تمرین+مکمل دیابتی (10=n) کنترل دیابتی (10=n) و یک گروه غیردیابتی، کنترل سالم (10=n) قرار گرفتند. برای دیابتی کردن، در پایان هفته هشت هفتگی، مقدار  55 میلی گرم بر هر کیلوگرم از وزن بدن استرپتوزوسین (STZ) به روش درون صفاقی تزریق شد. گروه تمرین+مکمل دیابتی، تمرینات ترکیبی را به مدت هشت هفته و با تواتر 5 بار در هفته (تمرین استقامتی با شدت 75 درصد Vo2max بر روی نوارگردان و سپس تمرین قدرتی، 15 بار صعود از نردبان) را انجام دادند. همزمان با شروع تمرینات، مکمل تورین به مواد غذایی رتها افزوده شد. برای مقایسه میانگین متغیرها بین گروه ها از ANOVA یک راهه و تعقیبی بونفرونی و برای مقایسه میانگین متغیرها در درون گروه ها از آزمون تی جفت شده استفاده شد. استیوپونتین در گروه تمرین+ مکمل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی کاهش معنی دار داشت (001/0>P)؛ در مقابل، در گروه کنترل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل سالم 118/12 درصد افزایش معنی دار داشت (001/0>P). در حالی که، استیوکلسین در گروه تمرین+مکمل دیابتی در مقایسه با  گروه کنترل دیابتی افزایش معنی دار  (001/0>P) و در گروه کنترل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل سالم کاهش معنی دار داشت (001/0>P). هشت هفته تمرین استقامتی-مقاومتی به همراه مصرف مکمل تورین منجر به کاهش استیوپونتین و افزایش استیوکلسین شد. بنابراین به افراد مبتلا به بیماری های دیابت و مستعد پوکی استخوان توصیه می شود برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری تمرینات ترکیبی را انجام دهند.