بررسی نحوه معرفی یگه و آموزه های شرقیدر آثار اهل تصوف و دانشمندان مسلمان

آشنایی چهره های شاخص تصوف با آموزه های شرقی به ویژه یگه کلاسیک هندویی از نکات مهم در تاریخ تصوف اسلامی است که خود دلیلی بر غیربومی انگاشتن خاستگاه عرفان اسلامی در نزد برخی مستشرقین نیز شده است. در این نوشتار پس از اشاره به مکتب یگه و نیز نحوه حضور تصوف اسلامی در هند، مکتوبات و ملفوظات برخی از چهره های شاخص تصوف اسلامی که به آموزه های هندویی به طور عام و یگه کلاسیک به طور خاص اشاراتی داشته اند و یا به ترجمه و شرح آن پرداخته اند بررسی شده و نحوه معرفی یگه کلاسیک توسط ایشان به جهان اسلام ارزیابی شده است. در نتیجه بررسی به عمل آمده مشخص گردید که هم اصلی ایشان بر انتقال عریان یگه نبوده و ضمن اینکه سعی کرده   اند شناخت دقیقی از آن به دست آورند کوشیده اند آن را در قالب مفاهیمی که در جهان اسلام قابل فهم است منتقل کنند. این یافته خود می تواند تاییدی بر نظریه ای باشد که اهتمام دانشمندان اسلامی در دوره میانه بر شرح منابع ملل دیگر را بیش از ترجمه آثار می داند.