اثربخشی رویکرد مراقبت در منزل بر پیامدهای درمانی بیماران دوقطبی-I ترخیص شده از بیمارستان- یک مطالعه تصادفی شده کارآزمایی بالینی

مراقبت در منزل یکی از روش هایی است که اخیرا رشد یافته و برای اختلالات شدید روانی به کاربرده شده است. هدف این مطالعه بررسی کارآمدی مراقبت در منزل بعضی از فاکتورهای درمانی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی بود.

در قالب یک مداخله کارآزمایی تصادفی کنترل شده، از بیماران دو قطبی نوع 1 ترخیص شده از بیمارستان روان پزشکی قدس سنندج آن هایی که شرایط ورود به مطالعه را داشتند و رضایت نامه شرکت در مطالعه را امضا نمودند (26 نفر) انتخاب و به صورت تصادفی ساده به دو گروه کنترل و آزمایش گماشته شدند. ارزیابی کنندگان از اینکه اعضای چه گروهی را ارزیابی می کنند آگاهی نداشتند. گروه مداخله به مدت یک سال تحت برنامه مراقبت در منزل قرارگرفت و گروه کنترل مداخله خاصی غیر از درمان دارویی شان دریافت نکرد. تعداد بستری و میانگین مدت بستری بیماران به علاوه پرسشنامه مانیای یانگ، افسردگی همیلتون ، در سه مرحله پیش از ورود، بعد از 6 ماه و سپس 12 ماه بعد، از آنان اخذ شد. تحلیل نتایج با استفاده از SPSS و با به کارگیری روش های آمار توصیفی، تحلیل واریانس از نوع اندازه گیری مکرر انجام شد.

آزمودنی ها 26 نفر (19 مرد، 7 زن) بودند (میانگین سنی 37/6 انحراف معیار 12/2) که 13 نفر به گروه مداخله (میانگین سنی=36/15، انحراف استاندارد= 15/04) و 13 نفر دیگر به گروه کنترل اختصاص یافتند (میانگین سنی=34/92 و انحراف استاندارد=5/15) که تفاوت معنی داری در اطلاعات به دست آمده اولیه نداشتند (783 /0=p ,  T=0/279  ). نتایج نشان داد گروه مداخله کاهش معنی داری در هر سه متغیر تعداد بستری (0/001= p)، افسردگی (0/002= p) و مانیا (0/006= p) نسبت به گروه کنترل داشت و این میزان در یک سال پیگیری همچنان حفظ شد.

مطالعه حاضر نشان داد که رویکرد مراقبت در منزل در کاهش شدت علایم، تعداد و طول مدت بستری بیماران دوقطبی موثر است. به نظر می رسد برای رسیدن به نتایج بهتر لازم است دوره های بلندتری مداخله ادامه یابد