بررسی آگاهی، نگرش و رفتارهای خودمراقبتی کارکنان دانشگاه های بوشهر در پاندمی کرونا و رابطه آن با اضطراب

بحران کووید-19 در دسامبر 2019 اختلالات متعددی همچون استرس و اضطراب را در جوامع مختلف به دنبال داشت. آمار بالای ابتلاء و مرگ ومیر و عدم روش های درمانی شناخته شده ضرورت کشف آگاهی، نگرش و عملکرد جامعه را درباره کرونا مشخص می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین آگاهی، نگرش و رفتارهای خودمراقبتی کارکنان دانشگاه در پاندمی کرونا و رابطه آن با اضطراب درشهر بوشهر انجام شد.

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی با شرکت 287 نفر از کارکنان دانشگاه های شهر بوشهر در سال 1400 انجام شد. نمونه گیری به صورت در دسترس با توجه به معیارهای ورود انجام گرفت. شرکت کنندگان از طریق آنلاین، پرسشنامه محقق ساخته آگاهی نگرش و رفتار خودمراقبتی درباره بیماری کووید-19 و پرسشنامه اضطراب آشکار و پنهان اشپیل برگر را دریافت کردند. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 19 انجام پذیرفت. برای توصیف داده ها از میانگین، انحراف معیار، جداول فراوانی و برای تحلیل داده ها از رگرسیون لجستیک تک متغیره و رگرسیون لجستیک چند متغیره سلسله مراتبی استفاده شد. سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.

میانگین نمره آگاهی، نگرش و خودمراقبتی در برابر کووید-19 به ترتیب (1/88±28/19) و (13/30±13/1) و (4/02±34/26) بود. شرکت-کنندگان در مطالعه 68 درصد، دچار اضطراب آشکار متوسط تا شدید و 88 درصد دارای اضطراب پنهان متوسط تا شدید بودند. نگرش با اضطراب آشکار ارتباط معناداری داشت (0/001>P). رضایت کامل و نسبی از درآمد نیز با اضطراب آشکار در ارتباط بود (0/001>P)؛ اما آگاهی و خود مراقبتی با اضطراب آشکار و پنهان ارتباط معنی داری نداشت (P>0.05).

نظر به یافته های مطالعه هر چند آگاهی شرکت کنندگان درباره بیماری کووید-19 پایین تر از حد متوسط بود ولی از نگرش و عملکرد خودمراقبتی بالاتر از متوسط و اضطراب بالایی برخوردار بودند. در واقع آن دسته از شرکت کنندگانی که دیدگاه مثبتی در شرایط کووید-19 داشتند از سطح اضطراب پایین تری برخوردار بودند. اما آگاهی و خود مراقبتی با اضطراب آنان ارتباطی نداشت. پیشنهاد می شود با توجه به میزان آگاهی نه چندان مطلوب مشارکت کنندگان و همچنین اضطراب آن ها در شرایط بحرانی کرونا، متولیان نظام سلامت، با برنامه ریزی صحیح و به موقع خود در افزایش سطح آگاهی و نگرش افراد جامعه و کاهش اضطراب افراد اقدامات موثری در دستور کار قرار دهند. همچنین یافته های مطالعه ما را به این موضوع رهنمون می سازد که نگرش و عملکرد خود مراقبتی مثبت مشارکت کنندگان در شرایط کرونا در سایه مولفه های دیگری به غیر از داشتن آگاهی محقق می شود که لازم است پژوهشگران این عرصه با انجام مطالعات دیگر به تبیین نقش سایر عوامل تاثیرگذار بر نگرش و عملکرد خود مراقبتی در شرایط کرونا اهتمام بیشتری ورزند.