تدوین مدل وسوسه مصرف غذا براساس الگوی ارتباطی خانواده با میانجی گری تنظیم رفتاری هیجان در دانش آموزان با اضافه وزن

اضافه وزن و چاقی به یک نگرانی جدی برای سلامت عمومی تبدیل شده است از این رو هدف پژوهش حاضر، تدوین مدل وسوسه مصرف غذا براساس الگوی ارتباطی خانواده با میانجی گری تنظیم رفتاری هیجان در دانش آموزان با اضافه وزن در شهر مشهد بود.
روش این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان پسر متوسطه اول و دوم شهر مشهد در سال تحصیلی 1401-1400 بود و 320 نفر به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع‏آوری داده‏ها از پرسش نامه ولع به مصرف غذا سپدا بنیتو و همکاران، پرسش نامه الگوی ارتباطی خانواده ریچی و فیتزپاتریک و پرسش نامه تنظیم رفتاری هیجان گارنفسکی و کرایج استفاده شد و برای تجزیه وتحلیل داده ها، از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد.
نتایج به دست آمده نشان داد که جهت گیری همنوایی (0/25=β) و تنظیم رفتاری هیجان (0/29=β) تاثیر مستقیم و مثبت بر وسوسه مصرف غذا دارند، همچنین با توجه به میزان به دست آمده برای آماره VAF مشاهده می شود که 26/2 درصد تاثیر جهت گیری گفت وشنود و 34/8 درصد تاثیر جهت گیری همنوایی بر وسوسه مصرف غذا از طریق تنظیم رفتاری هیجان می تواند تبیین گردد.
بنابراین مسایل خانوادگی و هیجانی می توانند سهم قابل توجهی در کاهش وسوسه مصرف غذا دانش آموزان دارای اضافه وزن داشته باشد.