تبیین مدل کیفیت های طراحی شهری پل های اجتماعی

موضوع فضاهای شهری پیاده مدار به عنوان رویکردی غالب در ادبیات طراحی شهری دارای اهمیت فراوان است. ضرورت توجه به این موضوع در کلان شهرها به دلیل توسعه ی فضاهای خودرو محور و کاهش قابلیت پیاده مداری بیش از پیش احساس می شود. نوعی از فضاهای پیاده که از دیرباز در شهرها وجود داشته اند؛ پل های اجتماعی بوده اند. بنابراین مفهوم "پل به مثابه فضای اجتماعی" که به خصوص در کشور ما جایگاه واجد ارزشی داشته است می تواند بازتعریف و تدقیق شده و در توسعه فضاهای امروزی مورد استفاده قرارگیرد. علاوه بر قابلیت پیاده مداری، پل های اجتماعی دارای فواید دیگری نیز هستند که می تواند در سطوح مختلف از محله تا سطح جهانی، تاثیرگذار باشد؛ چرا که پتانسیل زیادی برای طراحی خلاقانه را دارند و می توانند در جهت تامین اهدافی مانند ایجاد تعاملات اجتماعی، خلق خاطرات جمعی، ایجاد هویت و کارکرد پویا برای شهرها به کار گرفته شوند. این پژوهش با رویکرد کیفی، در پی کشف عواملی است که پل های شهری را به فضاهای اجتماعی موفق تبدیل می کند. بنابراین پس از مطالعات مبانی نظری و تجارب جهانی، دو مورد از پل های تهران که زندگی شهری در آن ها جریان دارد مورد پژوهش قرار گرفتند. مراجعه کنندگان این فضاها به طور تصادفی انتخاب شده و مصاحبه عمیق در رابطه با کشف کیفیت های فضا با آن ها انجام شده است و جمع آوری داده ها به روش مصاحبه تا اشباع نظری ادامه یافته است. سپس داده های جمع آوری شده به روش تحلیل محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. بر اساس نتایج این پژوهش معیارهای کیفیت پل های اجتماعی برساخته ی دو مولفه ی عملکردی و ادراکی است.