بررسی اقوال جریانات زندگانی حضرت زینب (س) از ولادت تا وفات

حضرت زینب(س) فرزند امیر ولایت امام علی(ع) و بانوی نجابت حضرت فاطمه(س) است که در سال پنجم یا ششم هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشود. بانوی پر فضیلتی که القاب و کنیه فراوان دارد. هنگام ولادتش حضرت رسول اکرم(ص) به خانه حضرت فاطمه(س) رفت و در این هنگام جبراییل نیز نازل شد و پیام آورد که خداوند می فرماید : «نام این دختر را زینب بگذار!» سپس جبراییل به مصایبی که در آینده برای او رخ خواهد داد، خبر داد. پیامبر(ص) گریست و فرمود: «کسی که بر مصیبتهای این دختر گریه کند، همانند کسی است که برای برادرش، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) گریسته است.» از القاب مهم ایشان «ام المصایب» است که اسوه صبر است و اسوه تحمل داغ برادران و برادر زادگان و فرزندان! در ماجرای عاشورا، طبق مقاتل در چند موقف، اسم حضرت زینب(س) آمده است که این نشان از این دارد که این بانوی رشیده در همه زوایای کربلا نقش دارد و در آخر دردهای دیده را تعبیر به زیبایی می کند و اینچنین جواب گستاخی «ابن زیاد» را می دهد که در کربلا جز زیبایی ندیدم! او در شب عاشورا، پس از شهادت حضرت علی اکبر(ع)، هنگام شهادت حضرت علی اصغر(ع)، قبل از شهادت عبدالله بن حسن(ع)، هنگام وداع امام حسین(ع)، هنگام شهادت امام حسین(ع)، قتلگاه، هنگام هجوم به خیمه ها، مجلس عبیدالله در کوفه، مجلس یزید در شام، مراجعت به مدینه حضور دارد. طبق بررسی های انجام شده، سند روایت «ماجرای کوبیدن سر مبارک در کوفه» مرسل و غیر معتبر است. در مورد محل دفن حضرت زینب(س) سه دیدگاه وجود دارد : شام، مصر، بقیع مدینه.