نقش قابلیت های مدیریتی پویا و آمادگی سازمانی در تحول شهر هوشمند (مورد مطالعه: شهرداری تهران)

مقدمه و هدف پژوهش:

 قابلیت های مدیریتی پویای و آمادگی سازمانی مدیریت شهری دو رکن اساسی تحول شهر هوشمند را تشکیل می دهند تا به مدیران کمک کنند با استفاده از فرصت ها و پیکربندی مجدد منابع سازمانی، شهر خود را در مسیر توسعه به سمت شهر هوشمند هدایت نمایند. در این راستا، پژوهش حاضر باهدف نقش قابلیت های مدیریتی پویا و آمادگی سازمانی در تحول شهر هوشمند تدوین شده است.

روش پژوهش: 

روش تحقیق از نظر هدف کاربردی، ازنظر شیوه گردآوری داده ها کمی، از نظر نوع توصیفی - تحلیلی از شاخه مدل سازی معادلات ساختاری می باشد. ابزار گرداوری داده ها پرسشنامه پیمایشی استاندارد می باشد. جامعه آماری کلیه کارکنان ستادی اداره کل های انتخابی شهرداری تهران به تعداد 324 نفر می باشد که حجم نمونه به تعداد 176 نفر مشخص گردید. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون فریدمن و رویکرد حداقل مربعات جزیی (Smartpls) استفاده شده است.

نتایج نشان داد که وضعیت میانگین متغیرهای قابلیت های مدیریتی پویا (03/3)، آمادگی سازمانی (36/3) و شهر هوشمند (31/3) در بین دامنه 51/2 تا 5/3 یعنی سطح نیمه مطلوب قرار دارند. نتایج در بخش رتبه بندی مولفه ها نشان داد که مولفه آمادگی استراتژیک (45/8) در رتبه اول اهمیت و مولفه قابلیت نوآوری (18/6) در رتبه آخر اهمیت قرار دارند. نتایج در بخش  تحلیل استنباطی نشان داد که تاثیر قابلیت های مدیریتی پویا بر شهر هوشمند در سطح ضریب معنا داری (27/3) و بر آمادگی سازمانی در سطح ضریب معنا داری (69/5) مستقیم و معنادار است. تاثیر قابلیت های مدیریتی پویا بر شهر هوشمند با اثر میانجی آمادگی سازمانی در سطح ضریب معناداری (68/3) مستقیم و معنا دار است. همچنین تاثیر آمادگی سازمانی بر شهر هوشمند در سطح ضریب معناداری (42/5) مستقیم و معنا دار است.

بنابراین قابلیت های مدیریتی پویا و آمادگی سازمانی به طور گسترده ای می توانند به عنوان پایه ای ضروری برای توجه به چالش های تحول شهر هوشمند شناخته شوند.