تبیین نقش میانجی استرس شغلی در تاثیر تعارض کار- خانواده بر تمایل به ترک شغل کارکنان زن

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر تعارض کار- خانواده بر تمایل به ترک شغل با نقش میانجی استرس شغلی بود. در این مطالعه توصیفی همبستگی، جامعه آماری کارکنان زن ادارات دولتی شهر زاهدان به تعداد 870 نفر بود که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (1970) تعداد 275 به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تعارض کار-خانواده کارلسون، کاکمر و ویلیامز (2000)، استرس شغلی استاینمتز (1997) و تمایل به ترک شغل کیم و وانگ (2007) بود. روایی محتوایی پرسشنامه ها مورد تایید قرار گرفت. اعتبار پرسشنامه ها براساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 90/0، 79/0 و 89/0برآورد گردید. داده های پژوهش با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری و از طریق نرم افزارspss23 و Lisrel8.8 مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های بدست آمده از مدل معادلات ساختاری نشان داد که تعارض کار- خانواده بر تمایل به ترک شغل (24/0)؛ تعارض کار- خانواده بر استرس شغلی (43/0)؛ استرس شغلی بر تمایل ترک شغل (26/0) تاثیر مستقیم دارد. همچنین تعارض کار- خانواده بر تمایل به ترک شغل کارکنان زن ادرات دولتی شهر زاهدان از طریق استرس شغلی (57/0) تاثیر غیر مستقیم دارد.