سبک حکومتی مربوط به کارگزاران در دو حوزه اسلامی و فرهنگی در نامه های نهج البلاغه

امام علی (ع) به عنوان حاکم جامعه اسلامی در برهه زمانی خاص و حساس، کارگزارانی را در حوزه های مختلفی همچون اقتصادی و نظامی برای حکومت اسلامی گسیل داشتند و در راستای تبییین وظایف و ترسیم خط مشیهای حکومتی، احکام و فرامینی حکومتی را برای ایشان در قالب نامه هایی ابلاغ نمودند.

پژوهش حاضر در صدد است با اتخاذ روش توصیفی- تحلیلی، احکام حکومتی در حوزه اقتصادی و نظامی را در نامه هایی که  از سوی امام علی(ع) به سوی کارگزارانشان فرستاده شده است، بررسی و تحلیل نماید.

بررسیها نشان میدهد احکام حکومتی اقتصادی خطاب به کارگزاران با هدف حراست از بیتالمال، جلوگیری از مالاندوزی، تشویق به سادهزیستی و... ابلاغ میگردید. احکام حکومتی خطاب به کارگزاران در حوزه نظامی نیز در حوزه آموزش تاکتیکهای نظامی، رفتار شایسته با اسیران جنگی، نحوه تقسیم غنایم جنگی، نحوه انتخاب فرماندهان جنگی و... بود.

بنابراین عزل و نصبهای حکومتی حضرت بر مبنای ضوابط و معیارهایی خاص بود و ملاک اصلی برای نصب، شایستگی همه جانبه و ملاک اصلی برای عزل، عبور از خطوط قرمز اخلاقی و اقتصادی بود.