مقایسه ی بروز گیرنده فاکتور رشد اپیتلیالی EGFR در ضایعات لیکن پلان دهانی اروزیو ، رتیکولر و دیس پلازی اپیتلیالی

احتمال پیشرفت به بدخیمی انواع اروزیو و آتروفیک لیکن پلان نسبت به انواع دیگر مورد بحث است. (EGFR) یکی از عواملی  است که با تومورزایی در ارتباط است. در این مطالعه هدف، بررسی بروز نشانگر EGFR  در بیماری لیکن پلان دهانی اروزیو ورتیکولرو ضایعات دیس پلازی اپی تلیوم دهانی بود.

در این  مطالعه ی توصیفی- تحلیلی ,پس از انتخاب نمونه ها(20 لیکن پلان دهانی اروزیو(فاقد دیسپلازی)  ،20 نمونه لیکن پلان رتیکولر، 20 ضایعه دیسپلاستیک ، 10 نمونه هایپرپلازی فیبروزه ی التهابی (گروه کنترل) با نشانگر EGFR رنگ آمیزی و میزان درصد سلول های رنگ گرفته ، الگو، شدت رنگ  ومحل  رنگ پذیری در لایه های مختلف اپی تلیوم توسط دوپاتولوژیست دهان، همزمان مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت داده ها توسط نرم افزار SPSS 20 version، روش های آماری توصیفی و آزمونهای کروسکالواریس، من ویتنی و فیشرتحلیل شدند.

میزان سلولهای رنگ پذیرفته بین لیکن پلان اروزیو و لیکن پلان رتیکولر تفاوت معناداری نداشت (213/0= P) در حالیکه بین میزان لیکن پلان اروزیو و دیسپلازی دهانی تفاوت معناداری وجود داشت  (017/0=P) در  فراوانی الگوی رنگ پذیری میان گروه های مختلف تفاوت معناداری وجود نداشت. (16/0=P). و نیز تفاوت معنی داری بین شدت و محل رنگ پذیری در چهار گروه نبود(به ترتیب (19/0= P و 90/0 = P).

 بروز  EGFR در  لیکن پلان دهانی اروزیو وضایعات دیس پلاستیک دهان نسبت به گروه لیکن پلان دهانی رتیکولر وکنترل کمی بالاتر بوده و احتمالا میتواند نشاندهنده پتانسیل تغییرات دیس پلاستیک بیشتر در اروزیو نسبت به رتیکولر باشد.