تاثیر «رویکرد تدریس بازی برای یادگیری» بر انگیزش و اعتماد به نفس پسران 9 ساله

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر “رویکرد تدریس بازی برای یادگیری” بر انگیزه و اعتماد به نفس می باشد.

روش شناسی:

 پژوهش حاضر یک پژوهش شبه تجربی است که در یکی از مدارس پسرانه ابتدایی دوره اول شهر کرمان اجرا شد. دو کلاس سوم  (میانگین سنی 6/0±4/9 سال) در این مدرسه، در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. سطح انگیزه و اعتماد به نفس شرکت کنندگان از طریق پرسشنامه "خود ادراکی کودکان از شایستگی ادراک شده و گرایش به تربیت بدنی" به صورت پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری شد. گروه تجربی در یک دوره مداخله با “رویکرد تدریس بازی برای یادگیری” شرکت کردند. برای پردازش داده ها از آزمون تک متغیره من ویتنی برای مقایسه نمره های هر فاکتور بعد از مداخله استفاده شد و همچنین برای بررسی گروه های مطالعه با حذف اثر هر فاکتور قبل از مداخله از آزمون "آنالیز رگرسیون پواسن با استفاده از روش GEE" استفاده شد.

نتایج نشان داد که این رویکرد تاثیر معناداری بر امتیاز کامل CSAPPA و سه فاکتور زیر مجموعه آن دارد.

این نتایج نشان می دهد که استفاده از این رویکرد می تواند بر ارتقاء سطح انگیزه و اعتماد به نفس کودکان موثر باشد.