تاثیر دگزامتازون در پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از دیلاتاسیون و کورتاژ در بیهوشی با پروپوفول

تهوع و استفراغ بعد از عمل (PONV) از مشکلات و شکایات شایع بیماران است. بی هوشی با پروپوفول از روش های شناخته شده برای پیش گیری از عارضه فوق است.
مطالعات زیادی مبنی بر کاهش PONV به دنبال مصرف دگزامتازون وجود دارد. نظر به این که گزارشات کمی مبنی بر تاثیر همراهی دو داروی دگزامتازون و پروپوفول در پیشگیری از این عارضه در عمل دیلاتاسیون و کورتاژ انجام شده بر آن شدیم این مطالعه را انجام دهیم.
در این مطالعه آینده نگر، تصادفی، دوسوکور، 202 بیمار کاندید عمل دیلاتاسیون و کورتاژ را که در 4 گروه، دارونما و دگزامتازون با سه دوز 4 و 16 میلی گرم تقسیم شدند بررسی کردیم. اساس بی هوشی در تمام بیماران پروپوفول بود و دگزامتازون بلافاصله قبل از القا بی هوشی به صورت داخل وریدی تزریق شد. حوادث تهوع دار (شامل تهوع و استفراغ) و عوارض احتمالی داروها نیز ارزیابی شد. برای تخمین حجم نمونه از آزمون کای اسکوار با ضریب اطمینان (β=0.2, α=0.05)%95 استفاده شد.
تعداد بیمارانی که طی 24-0 ساعت بعد از بی هوشی بدون هر حادثه تهوع زا (نه تهوع نه استفراغ) بودند در گروه پلاسیو 78.4% و در گروه دگزامتازون 4 میلی گرم 81.1% و در گروه دگزامتازون 8 میلی گرم 90.0% و در گروه دگزامتازون 16 میلی گرم %95.8 بود. هیچ حادثه بالینی مهمی در هیچ گروهی دیده نشد.
دگزامتازون با دوز 8 میلی گرم یک ضد تهوع موثر طی 24-0 ساعت بعد از بی هوشی برای پروپوفول در اعمال دیلاتاسیون و کورتاژ جهت ختم حاملگی است. افزایش دوز به 16 میلی گرم فایده بیشتری برای بیمار به همراه ندارد.