بررسی تاثیر ارائه یک برنامه مراقبتی-آموزشی معنوی مجازی و پیگیری تلفنی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلابه سکته مغزی و مراقبین آن ها پس از ترخیص

سکته مغزی دومین علت مرگ و سومین عامل ایجاد ناتوانی در جهان است که وقوع آن منجر به کاهش کیفیت زندگی بیماران و مراقبان آنان می گردد. این مطالعه باهدف بررسی تاثیر ارایه یک برنامه مراقبت معنوی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلابه سکته مغزی و مراقبین آن ها پس از ترخیص از بیمارستان انجام گرفت.

این پژوهش دو گروهی بر روی 64  بیمار مبتلابه سکته مغزی در حال ترخیص به همراه مراقبین آنان در سال 1400 انجام شد. برنامه مراقبتی- آموزشی معنوی با استفاده از فایل های صوتی و تصویری و دارای محتواهای انگیزشی و معنوی به بیماران و مراقبین آن ها در گروه آزمون ارایه شد. اطلاعات بیماران و مراقبین آن ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه کیفیت زندگی مخصوص سکته مغزی Williams و مقیاس کیفیت زندگی SF-36 در سه مرحله قبل، بلافاصله و شش هفته بعد از اجرای برنامه خود مراقبتی معنوی جمع آوری شد و داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و ANOVA با نرم افزار SPSS نسخه 20 در سطح معنی داری 05/0 تجزیه وتحلیل شد.

نتایج نشان داد نمره کل کیفیت زندگی بیماران گروه آزمون پس از مداخله با میانگین و انحراف معیار 39/23±09/191  نسبت به قبل از مداخله و نسبت به گروه کنترل پس از مداخله اختلاف معنی داری دارد (05/0>p). نمره کل کیفیت زندگی مراقبین گروه آزمون نیز پس از مداخله با میانگین و انحراف معیار 19/18±87/72 نسبت به قبل از مداخله بیشتر است (05/0>p). همچنین میانگین نمرات کیفیت زندگی بیماران  و مراقبین آنان در حیطه های مختلف افزایش معنی داری داشت (05/0>p).

برنامه مراقبتی-آموزشی معنوی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلابه سکته مغزی و مراقبین آن ها موثر است؛ بنابراین مداخله معنوی از طریق مجازی و پیگیری آن، می تواند به عنوان یک ابزار مناسب، برای بهبود کیفیت زندگی آن ها به حساب آید.