بررسی نگرش، رضایت مندی و استفاده از طب مکمل و جایگزین در دانش آموختگان دکتری علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1397-1396

اطلاعات درمورد استفاده و نگرش دانش آموحتگان گروه پزشکی نسبت به طب مکمل برای تعیین جایگاه آن در طب رایج نیاز است. هدف مطالعه، تعیین نگرش و میزان استفاده از طب مکمل در دانش آموختگان دکتری عمومی و تخصصی دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود.

در این مطالعه مقطعی- تحلیلی، نگرش دانش آموختگان دکترای علوم پزشکی با پرسشنامه 23 سوالی و میزان استفاده از 17 روش طب مکمل با چک لیست، و میزان رضایت در چهار سطح تعیین شد. برای تحلیل متغیرهای کمی با ANOVA و کیفی از Chi 2 انجام شد.

نمره نگرش 276 شرکت کننده در این مطالعه برابر 2/9 ± 73 (39 تا 79) بود. بین نگرش چهار گروه دانش آموخته تفاوت آماری وجود نداشت (436/.= P). 80 نفر (29 درصد) روش های درمانی طب مکمل را اثر دارونما و 103 نفر (3/37 درصد)، به عدم وجود شواهد علمی برای ایمنی استفاده ازطب مکمل معتقد بودند. 66 نفر (9/23) درصد به طب مکمل نگرش مثبت و 23 نفر (4/8 درصد) نگرش منفی داشتند، 91 نفر (33 درصد) حداقل یکی ازروش های طب مکمل استفاده کردند. بیشترین روش ماساژ درمانی 33 نفر (12 درصد) بود. 27 نفر (8/41%) استفاده کنندگان از روش های ماساژ، طب فشاری، مدیتیشن و انرژی درمانی رضایت مطلوب داشتند.

یک چهارم دانش آموختگان دکتری به روش های طب مکمل نگرش مثبت داشتند. عنایت به گستردگی استفاده مردم در جوامع مختلف دنیا از روش های طب مکمل وتداخل احتمالی این روش ها با طب رایج در امر مراقبت و درمان وجود دارد. تدوین برنامه درسی و تحقیقاتی برای آشنایی و بهبود نگرش همه دانشجویان رشته های علوم پزشکی نسبت به روش های طب مکمل توصیه می شود.