تحلیل میزان تاثیر زیرساخت های شهری بر کارایی شهرهای جدید (نمونه موردی: شهر جدید هشتگرد و پردیس)

گسترش شهرنشینی و تمرکز امکانات در کلان شهرها، مردم را ناگزیر به سکونت در این شهرها نموده است. شهرهای جدید در راستای حل این مشکلات و سازماندهی سرریز جمعیت تاسیس شده اند. بررسی زیرساخت های شهری شهرهای جدید، سبب می گردد تا نقاط قوت و ضعف آن ها استخراج گردد. برنامه ریزی صحیح تری در راستای جذب جمعیت شکل گیرد و ضریب ماندگاری در این شهرها بالاتر رود. بر همین اساس در این پژوهش دو شهر جدید پردیس و هشتگرد با هدف سنجش میزان رضایتمندی شهروندان از زیرساخت های شهری مورد بررسی قرار گرفته اند. معیارها و شاخص ها از طریق مروری بر متون معتبر جهانی تبیین شده اند و میزان رضایت از طریق پرسش نامه (381 عدد) در هر شهر جمع آوری شده است. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده و به منظور بررسی شاخص ها از روش تحلیل های آزمون تی تک نمونه ای، مدل تحلیل عاملی و رگرسیون خطی در محیط نرم افزار آموس مورد تجزیه و تحلیل اماری قرار گرفته اند. بدین منظور، در ابتدا معناداری و برازندگی شاخص ها موردبررسی قرار گرفته است و سپس به روش تحلیل عاملی پرداخته و بار هر عامل استخراج گردید. با استفاده از روش رگرسیون خطی به اولویت بندی شاخص ها در محدوده های مورد مطالعه پرداخته شد. نتایج حاکی از آن است که میزان رضایت شهروندان از معیار حکمرانی(عدالت و برابری) و عملکردی در شهر جدید پردیس و معیار اقتصادی و منظر شهری در شهرجدید هشتگرد بیشتر بوده است. از سویی دیگر، معیارهای اقتصادی شهر جدید پردیس و اجتماعی-فرهنگی در شهرجدید هشتگرد کمترین میزان رضایت به خود اختصاص داده است.