اثربخشی طرح واره درمانی بر تحریک پذیری هیجانی و عملکرد خانواده در زنان آسیب دیده از پیمان شکنی

 هدف پژوهش حاضر میزان اثربخشی طرح واره درمانی بر تحریک پذیری هیجانی و عملکرد خانواده در زنان آسیب دیده از پیمان شکنی بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری زنان آسیب دیده از پیمان شکنی مراجعه کننده به کیلینک های مشاوره تحت نظر دادگستری در زنجان بود و از بین آن ها 30 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند بر اساس ملاک های ورود انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جای گرفتند. پروتکل هشت جلسه ای طرح واره درمانی بر روی گروه آزمایش انجام گردید هر دو گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون مقیاس تحریک پذیری هیجانی (بری تویت، 1987) و مقیاس عملکرد خانواده (اپشتاین و همکاران.، 1983) را تکمیل کردند. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس یک راهه نشان داد که طرح واره درمانی باعث کاهش معنادار میانگین نمرات پس آزمون تحریک پذیری هیجانی و عملکرد خانواده درگروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است (p< 0/05). بر اساس یافته های پژوهش و با توجه به کارایی و اثربخشی طرح واره درمانی، این رویکرد می تواند درزمینه کاهش تحریک پذیری هیجانی و عملکرد خانواده در زنان آسیب دیده از پیمان شکنی مورداستفاده مشاوران و درمانگران خانواده قرار گیرد