تحلیلی برارزش شناسی نیچه با تکیه بر مفهوم امر استثناء و نقد اخلاق مسیحیت

بحث در حیطه ی ارزش شناسی نیچه با این پرسش آغاز می شود که «چه کسی چه چیزی می خواهد؟» درواقع مسیله ی نیچه ابتدای به ساکن فردیت است و هر آنچه که در ارتباط مستقیم با خواست فرد به عنوان امراستثناء قرار می گیرد. از دید او هر نگاه سرشار از تفاسیر است و بیرون از تفاسیر حقیقتی وجود ندارد. نیچه متناسب با همین رویکرد به عرصه ی ارزش شناسی ورود می کند و با روش تبارشناسی، ارزش های اخلاقی را از خاستگاه های متافیزیکی اش می زداید و در بستری تاریخی به سنجیدن ارزش آن ارزش ها می پردازد. او گرانبار از مکتب اگزیستانسیالیسم، به جنبه های فردی وانحصاری انسان توجه نموده وبا رویکردی نقاد و سنت ستیز به دیدگاه مطلق نگری اخلاقی و مباحثی اساسی دیگر نظیر هدف اخلاق ، حس اخلاقی ، وجدان اخلاقی ومساله فضایل ، درپیکره ی اخلاق غربی را مورد حمله قرار می دهد و در نهایت به نقد اخلاق مسیحیت می رسد . هدف کلی این پژوهش، بررسی جایگاه «استثناء» درنقد ارزش ها در ارای اخلاقی نیچه و نقد روش شناسانه اندیشه او در این خصوص است. روشی که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته، روش توصیفی -تحلیلی ودر مواردی تبارشناختی است ودر نتیجه مشخص شده است حرکت سلبی نیچه ، از اسلاف تجربی تبار او با الگو گیری از هیوم، به نیهیلیسم اخلاقی منجر می شود واین منافات با سیر جامعه انسانی به سوی کمال دارد.