تاثیر تمرین استقامتی بر متابولیسم لیپیدها در کبد موش های پیش دیابت

پیش دیابت عامل خطر در دیابت است و در نتیجه سبک زندگی سالم برای جلوگیری از پیش دیابت مهم است. این مطالعه با هدف تعیین اثر تمرین استقامتی بر متابولیسم لیپیدهای کبدی در موش های نر C57BL/6 پیش دیابتی انجام شد. 21 موش به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه به مدت 12 هفته با رژیم غذایی معمولی  (7=n , ND)، و دیگری رژیم غذایی پرچرب (14=n , HFD) شدند. پس از 12 هفته نگهداری اولیه موش های HFD  آزمون تحمل گلوکز انجام دادند و بعد از ابتلا به پیش دیابت به دو گروه تمرین(EX) ،  و پیش دیابت (preD) تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت 45 دقیقه روزانه، 5 روز در هفته به مدت 10 هفته تمرین استقامتی با تردمیل انجام دادند. 24 ساعت پیش از قربانی نمودن نمونه ها وزن گیری و آزمون مجدد تحمل گلوکز برای ثبت وخامت یا میزان بهبود انجام و پس از آن پلاسما و کبد آزمودنی ها جمع آوری شد.. از مقادیر استیل کوآکربوکسیلاز بتا (ACC2)، کارنیتین پالمیتول ترانسفراز یک (CPT1) و گیرنده پروکسی زوم آلفا برای ارزیابی بتا اکسیداسیون استفاده شد. تفسیر داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با سطح معناداری p<0.05 انجام شد. در گروه پیش دیابت وزن ، گلوکز، انسولین، مقاومت انسولینی و پروفایل لیپیدی افزایش معناداری به نسبت گروه نرمال تجربه کرد. در گروه EX فاکتورهای مذکور با کاهش معنادار همراه بود (p<0.01). غلظت پروتیین CPT1، به عنوان فاکتور کلیدی بتااکسیداسیون، در گروه preD کاهش یافت و ACC2 که مهار کننده آن می باشد افزایش داشت. تمرین استقامتی با معکوس کردن روند بیان این فاکتورها بهبود متابولیسم اسیدهای چرب را در کبد به دنبال داشت. به طور کلی preD تغییرات نامطلوب مرتبط با β اکسیداسیون را در کبد ایجاد کرد. درحالی که به نظر می رسد تمرینات ورزشی این تغییرات را بهبود بخشید. این یافته ها نشان می دهد که احتمالا ورزش منظم یک رویکرد غیردارویی موثر برای پیش دیابت است.