بررسی اثر رزمارینیک اسید بر افسردگی توسط آزمون های شنای اجباری و آویزان کردن از دم در مدل موش کوچک آزمایشگاهی در مقایسه با سیتالوپرام

داروهای ضدافسردگی رایج دارای عوارض گوناگون و گاه جدی می باشند که می توانند سبب عدم تحمل و قطع خودسرانه مصرف دارو از سوی بیمار شوند. در این تحقیق اثرات ضدافسردگی رزمارینیک اسید در موش‎های سوری به کمک آزمون شنای اجباری(FST) و آزمون آویزان کردن از دم (TST) بررسی شد.

به این منظور تزریق داخل صفاقی رزمارینیک اسید با دوزهای 50، 20، 10 و mg/kg5، در 5 گروه از موش ها و همچنین گاواژ سوسپانسیون سیتالوپرام با دوز های mg/kg15 در 2 گروه و تزریق نرمال سالین در گروه کنترل به مدت 7 روز انجام و سپس آزمون های FST و TST انجام شد. میانگین ± خطای استاندارد داده های بدست آمده از هر گروه بطور جداگانه با یکدیگر توسط آزمون ANOVA یک طرفه تجزیه و تحلیل شده و در هر تست مقدار P<0.05   معنی دار در نظر گرفته شد.

رزمارینیک اسید در دوز های 5، 10و mg/kg20 در هر دو آزمون FST و TST دارای اثرات ضدافسردگی معنی داری در مقایسه با گروه دریافت کننده نرمال سالین بود (P<0.05) و همچنین در گروه دریافت کننده سیتالوپرام mg/kg15 به همراه mg/kg50 رزمارینیک اسید تفاوت معنی داری در اثرات ضدافسردگی در مقایسه با گروه دریافت کننده نرمال سالین مشاهده گردید (P<0.01). دوز mg/kg50 رزمارینیک اسید اثرات ضدافسردگی قابل توجهی در مقایسه با گروه کنترل نداشت.

یافته ها حاکی از آن است که رزمارینیک اسید در دوزهای کم و متوسط دارای اثرات مشهود و قابل توجه ضدافسردگی در مقایسه با گروه کنترل نرمال سالین بوده اما برتری مشهودی در مقایسه با سیتالوپرام ندارد. دردوز بالای رزمارینیک اسید اثر ضدافسردگی مشاهده نگردید که می تواند از غلبه اثرات آرامبخش آن نشات گرفته باشد. لذا می توان نتیجه گرفت که اثرات ضدافسردگی این ماده، وابسته به دوز نبوده و از منحنی دوز-پاسخ U شکل پیروی می کند.