بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و رفتارهای پرخطر: نقش میانجی گری معنویت

با توجه به اهمیت کنترل و کاهش رفتارهای پرخطر (آسیب های اجتماعی) در سلامت عمومی و اجتماعی، و همچنین، سبک های دلبستگی در تمامی مراحل و ابعاد زندگی، مطالعه پیش رو با هدف بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و رفتارهای پرخطر با نقش میانجی گری ابعاد معنویت انجام شد.

روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، تمامی دانشجویان دانشگاه های تهران بودند (از مقطع کارشناسی تا دکتری) که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای نمونه ای با حجم 420  شرکت کننده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها نیز از سنجه ها شامل: مقیاس دلبستگی بزرگسالی بازبینی شده (AAI-15)، پرسشنامه معنویت (SQ-29)، و مقیاس کوتاه رفتارهای پرخطر جوانان (YHBSS-14) استفاده شد. در نهایت، 393 شرکت کننده وارد تحلیل شدند (نمونه نهایی).

نتایج نشان داد که مدل تبیین سبک های دلبستگی و رفتارهای پرخطر با نقش میانجی گری ابعاد معنویت از برازش مطلوبی برخوردار است. مبتنی بر نتایج، اثر مستقیم سبک دلبستگی ایمن بر معنویت و رفتارهای پرخطر مثبت و معنادار بود (0/01<p). همچنین، اثر مستقیم سبک های اجتنابی و اضطرابی بر معنویت و رفتارهای پرخطر، منفی و معنادار بود (0/01<p). اثر مستقیم معنویت بر رفتارهای پرخطر نیز منفی و معنادار بود (0/01<p).

با توجه به نتایج به دست آمده می توان بیان کرد که افزایش معنویت می تواند منجر به کاهش رفتارهای پرخطر (آسیب های اجتماعی) گردد. در اصل، معنویت در نقش یک ضربه گیر برای رفتارهای پرخطر عمل می کند که در نهایت می تواند سلامت عمومی و اجتماعی را به دنبال داشته باشد.