مقایسه دیدگاه نویسندگان زن معاصر در ارتباط با نقش و جایگاه اجتماعی زنان روزگار ما

زنان در طول دوره های مختلف ادبیات داستانی جایگاه برجسته ای در آثار نویسندگان داشته و قبل از ورود نویسندگان زن به این نوع ادبی، مسایل و عواطف زنانه با دیدگاه مردانه در داستانها مجال بروز مییافت؛ اما از دهه چهل به بعد زنان با ورود به حوزه داستان نویسی، جریت پرداختن به موضوع زن را یافتند و شناساندن جایگاه اجتماعی زن به یکی از مفاهیم اصلی ادبیات داستانی زنانه مبدل شد. شهرنوش پارسی پور، منیرو روانی پور، غزاله علیزاده و گلی ترقی از جمله نویسندگان ادبیات داستانی زنانه محسوب میشوند که هر یک از منظری خاص به زن و جایگاه اجتماعی او در جامعه پرداخته اند. در آثار نویسندگان مزبور، زن نقشهای گوناگونی در جامعه میپذیرد. گاهی حالت منفعلانه در پیش گرفته و در برابر جبر مشکلات سر خم میکند و گاهی در صدد دستیابی به تعالی و کمال، از موانع و مشکلات جامعه عبور میکند.

روش گردآوری اطلاعات مقاله حاضر، مطالعه کتابخانه ای و استفاده از ابزار فیش برداری بوده و شیوه نگارش و پرداختن اطلاعات توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری شامل رمان اهل غرق اثر منیرو روانی پور، رمان طوبا و معنای شب، و زنان بدون مردان نوشته شهرنوش پارسی پور، خانه ادریسیها نوشته غزاله علیزاده و رمانهای اتفاق و آخرین روز نوشته گلی ترقی میباشد.

از مضامین مهم در رابطه با زن و نقش اجتماعی او در داستانها، مسایلی چون مردسالاری، روزمرگی، عشق و احساسات زنانه، و تلاش برای هویت یابی است. هر یک از این مسایل آبشخور و عوامل شکلگیری و چگونگی جریان زندگی زنان است.

دیدگاه نویسندگان زن معاصر در رابطه با نقش و جایگاه زنان در جامعه بیانگر آن است که با وجود تفاوتهای آشکار، اشتراکات عمده ای در نوع نگرش آنها به این موضوع وجود دارد. این امر علاوه بر جنسیت آنها، از عواملی مانند شرایط محیطی و جغرافیایی، سطح دانش، سنتها و باورها، و نظام حاکم بر جامعه نشیت گرفته و تاثیر بسزایی در خلق شخصیتهای زن توسط نویسندگان داشته است.