اثرات حفاظتی والپروئیک اسید در پیشگیری از تخریب بافت میلین و حفظ تراکم آن در جسم پینه ای مغز موش

عوامل توکسیک محیطی با اثرات مخربی که بر روی سلول های عصبی و بافت میلین دارند، می توانند باعث اختلال در عملکرد سیستم عصبی شوند. نقش محافظت کنندگی نورونی والپروییک اسید به عنوان نوعی مهارکننده Glycogen synthase kinase 3β (GSK3-β) در برخی از بیماری های تخریب کننده ی نورونی به اثبات رسیده است. در مطالعه ی حاضر، اثرات این ترکیب در پیشگیری از تخریب و حفظ تراکم بافت میلین در جسم پینه ای مغز موش مورد بررسی قرار گرفت.

تعداد 40 عدد موش سوری ماده نژاد  C57BL/6با وزن 25-20 گرم در چهار گروه شامل گروه شاهد، شم، کاپریزون و والپروییک اسید /کاپریزون قرار گرفتند. ترکیب والپروییک اسید بصورت داخل صفاقی، روزانه و با دوز  mg/kg300 استفاده شد. در پایان پژوهش، به منظور بررسی تراکم میلین، از روش های رنگ آمیزی تلوییدین بلو، ایمونوهیستوشیمی و Real Time PCR استفاده شد.

نتایج نشان داد که تراکم میلین و درصد سلول های بیان کننده ی مارکر (Myelin Basic Protein) MBP در گروه دریافت کننده ی والپروییک اسید، نسبت به گروه کاپریزون به شکل معنی داری افزایش پیدا کرده است. بعلاوه، نتایج بررسی بیان ژن ویژه ی میلین هم نشان داد که استفاده از والپروییک اسید می تواند بیان این ژن را افزایش دهند.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد که والپروییک اسید، توانایی پیشگیری از تخریب بافت میلین و حفظ تراکم آن را دارد و لذا استفاده از این ترکیب می تواند راهکاری مناسب، برای پیشگیری از ابتلا و کاهش پیشرفت بیماری های تخریب کننده ی بافت عصبی باشد.