بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر سطوح پروتئین های P53 و Nrf2 بافت کلیه در موش های صحرایی دیابتی همراه با سندروم ترک مرفین

اثر تمرین ورزشی بر بافت کلیه در شرایط دیابت همراه با سندروم ترک مرفین نامشخص است. هدف این مطالعه بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر سطوح پروتیین های P53 و  Nrf2بافت کلیه در موش های صحرایی نر دیابتی همراه با سندروم ترک مرفین است.

در این مطالعه تجربی از 32 سر موش صحرایی نژاد ویستار استفاده شد. پس از القا دیابت، بر اساس وزن به صورت تصادفی به 4 گروه 8 تایی شامل: دیابت، دیابت مرفین، دیابت + تمرین مقاومتی و دیابت مرفین + تمرین مقاومتی تقسیم شدند. جهت ایجاد وابستگی به مرفین از روش خوراکی به مدت 21 روز استفاده شد. پروتکل تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته اجرا گردید. در پایان، همه موش ها بی هوش، کشته و بافت برداری انجام شد. سطوح پروتیین متغیرهای این پژوهش توسط کیت های الایزا اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از روش آنالیز واریانس یک راهه و تست تعقیبی توکی با کمک نرم افزار version 16   SPSS در سطح معنی داری 0/05≤p تجزیه تحلیل شدند.

تمرین مقاومتی باعث کاهش معنادار P53 در گروه های دیابت + تمرین مقاومتی (0/006=P) در مقایسه با گروه دیابت و دیابت مرفین + تمرین مقاومتی (0/012=P) در مقایسه با گروه دیابت مرفین شد. هم چنین کاهش معنادار Nrf2 در گروه دیابت مرفین + تمرین مقاومتی (0/013=P) در مقایسه با گروه دیابت مرفین مشاهده گردید.

تمرین مقاومتی احتمالا با کاهش پروتیین P53 موجب تقلیل آسیب بافت کلیه در رت های دیابتی و دیابتی همراه با سندروم ترک شده است که نشان دهنده اثر محافظتی تمرین مقاومتی بر بافت کلیه در شرایط پاتولوژیک است.