کهن الگوی ضدقهرمان، قهرمان شعر پست مدرن

در نقد کهن‏ الگویی شعر پست‏مدرن، می‏توان نشانه‏ های واضحی از ضمیر ناخودآگاه جمعی را مشاهده کرد. ازجمله این نشانه ها، کهن الگوی ضدقهرمان است. کهن الگوی ضدقهرمان در شعر پست مدرن به صورت های مختلف به خصوص «آنیما»، «آنیموس» و «خویشتن» چنان پررنگ و متنوع حضور یافته است که گاه خواننده را در تشخیص جایگاه قهرمان از ضدقهرمان دچار تردید و سردرگمی می سازد. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، سعی کرده است تا جایگاه و کارکرد کهن‏ الگوی ضدقهرمان را در جریان روایت شعری پست‏مدرن مشخص کند. نتایج این بررسی نشان داد که شاعران پست‏مدرن تا زمانی که کهن ‏‏الگوی ضدقهرمان در برابر شرایط اجتماعی دست به اعتراض می‏زند، مورد ستایش قرار گرفته و در زمره قهرمانان از او ستایش می‏شود، اما زمانی که این نقش سبب آسیب دیدن کهن‏ الگوی خویشتن یا سایر کهن ‏الگوهای مثبت فرد می‏شود، دیگر مورد حمایت قرار نمی‏گیرد.