پیش بینی طلاق عاطفی بر اساس تمامیت خواهی زوجی و تاب آوری

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی طلاق عاطفی زنان بر اساس تمامیت خواهی زوجی و تاب آوری در سال 1400 انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل تمامی زنان ساکن شهر تهران در سال 1400 است. در پژوهشی با روش توصیفی از نوع همبستگی، نمونه ای به حجم 360 نفر از میان تمامی زنان ساکن منطقه سیزده شهر تهران به روش نمونه-گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان در مطالعه، پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن (1994)، پرسشنامه تمامیت خواهی زوجی شی و اسلنی (1999) و پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) را تکمیل نمودند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندمتغیری حاکی از آن است که بین طلاق عاطفی با تمامیت خواهی زوجی و تاب-آوری در نمونه مورد بررسی به ترتیب به صورت مثبت و منفی از لحاظ آماری رابطه معناداری وجود دارد (05/0<p). بنابراین، می توان نتیجه گرفت که تمامیت خواهی زوجی و تاب آوری، به صورت معناداری طلاق عاطفی زنان را پیش-بینی می کنند. یافته های پژوهش حاضر نشان از اهمیت تاب-آوری در تعدیل رابطه مثبت بین طلاق عاطفی و تمامیت-خواهی زوجی نابهنجار دارد.