جداسازی و شناسایی کورینه باکتریوم سودوتوبرکلوزیس در گوسفندان استان کردستان با روش کشت و واکنش زنجیره ای پلیمراز و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها

کورینه باکتریوم سودوتوبرکلوزیس، عامل بیماری لنفادنیت کازئوز، بیماری مزمن و بسیار شایع در گوسفند و بز در سراسر جهان است که خسارت اقتصادی فراوانی به صنعت دامداری وارد می کند.

بررسی شیوع بیماری لنفادنیت کازئوز گوسفندان در استان کردستان، تعیین فراوانی کورینه باکتریوم سودوتوبرکلوزیس با استفاده از روش های فنوتیپی و مولکولی و همچنین بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های کورینه باکتریوم سودوتوبرکلوزیس، هدف مطالعه حاضر بود.

روش ‎کار: 

در مطالعه حاضر، از شهریور تا اسفند 1400، 270 نمونه از گره های لنفاوی درگیر گوسفندان از دامداری های سطح استان کردستان جمع آوری شد. بلافاصله نمونه ها با حفظ اصول زنجیره سرد به آزمایشگاه میکروب شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کردستان منتقل شدند. شناسایی جدایه های کورینه باکتریوم سودوتوبرکلوزیس با کمک آزمون های بیوشیمیایی و واکنش زنجیره ای پلیمراز (Polymerase Chain Reaction: PCR) انجام شد. همچنین مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها با استفاده از روش انتشار از دیسک (کربی بائر) بررسی شد.

از 270 نمونه اخذ شده، بر اساس آزمون های بیوشیمیایی 82 جدایه باکتری مشکوک به کورینه باکتریوم سودوتوبرکلوزیس تشخیص داده شد. از این تعداد جدایه که با روش های بیوشیمایی کورینه باکتریوم سودوتوبرکلوزیس تشخیص داده شد، با استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلیمراز، 76 جدایه تایید شد. همچنین بررسی میزان حساسیت آنتی بیوتیکی نشان داد جدایه ها حساسیت بالا نسبت به آنتی بیوتیک های داکسی سایکلین و سفتریاکسون و نسبت به استرپتومایسین و کانامایسین مقاومت بالایی داشتند.

نتیجه گیری نهایی: 

نتایج مطالعه حاضر نشان داد بیماری لنفادنیت کازئوز در گوسفندان استان کردستان شیوع بالایی دارد. بنابراین مطابق یافته ها پیشنهاد می شود با توجه به مقاومت بالای جدایه های کورینه باکتریوم سودوتوبرکلوزیس اخذ شده نسبت به آنتی بیوتیک های استرپتومایسین و کانامایسین، از درمان با این آنتی بیوتیک ها اجتناب شود.