توصیف وابسته های اسم در گروه اسمی گویش لایزنگان داراب

لایزنگان روستایی کوهستانی با آب و هوای سردسیری در شهرستان داراب است که در استان فارس واقع شده است. نگارنده در این پژوهش که روش تحقیق آن، تحلیل محتوا با رویکرد تحلیلی- توصیفی بوده، به توصیف وابسته های اسم در گروه اسمی این گویش پرداخته است. وابسته پذیری، یکی از ویژگی های اسم به شمار می آید. ترتیب وابسته ها در گروه اسمی را یکی از اصلی ترین پارامترها در تحلیل های رده شناختی دانسته اند. با توجه به این پژوهش می توان گفت: به طور کلی در گویش لایزنگانی، جایگاه وابسته ها همانند فارسی معیار است و هنگامی که با هم می آیند، تقدم و تاخرشان ناممکن است. در این گویش اگر مضاف مختوم به همخوان باشد با کسره اضافه به مضافالیه اضافه می شود. اما اگر مضاف مختوم به واکه باشد با توجه به نوع واکه، شیوه های اضافه شدن مضاف به مضافالیه متفاوت است. اضافه بنوت در این گویش از جمله اضافه های پرکاربرد است. در این گویش، معمولا همانند زبان محاوره به جای به کار بردن ممیزها از «تا» استفاده می شود. همچنین در مقابل نشانه نکره «ی» در این گویش از نشانه معرفه «_ و» استفاده می شود.