بررسی خشونت شغلی و عوامل مرتبط با آن در بین کارکنان فوریت های پزشکی یک دانشگاه علوم پزشکی بزرگ؛1399

امروزه به دلیل افزایش خشونت علیه تکنسین های فوریت پزشکی و تاثیرات سوء این رفتارها بر سلامت جسمی و روانی و همچنین بهره وری کارکنان، بررسی خشونت شغلی و تلاش برای کاهش آن ضروری به نظر می رسد؛ لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان خشونت و عوامل مرتبط با آن در محل کار علیه تکنسین های فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و عوامل مرتبط با آن انجام شد.

  این یک مطالعه مقطعی بود که بر روی 204 نفر از تکنسین های فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. روش نمونه گیری تمام شماری بود. ابزار گردآوری داده ها یک پرسشنامه پژوهشگر ساخت بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون های آماری شامل کای دو، تی تست و آنالیز واریانس و با کمک نرم افزار Stata انجام شد.

میزان پاسخگویی افراد پایین (19/2 درصد) بود. یافته ها نشان داد 78/92 درصد از افراد تحت مطالعه در یک سال گذشته حداقل یکی از انواع خشونت را تجربه کرده اند. بیشترین نوع خشونت اعمال شده از نوع خشونت کلامی بود. 70/10 درصد خشونت ها در صحنه حادثه اتفاق افتاده بود و خانواده بیمار گروه اصلی اعمال کننده خشونت بودند (59/31 درصد). بین میزان خشونت فیزیکی با میزان خشونت کلامی و فرهنگی ارتباط معنی داری مشاهده شد (0/05P-value≤).

تکنسین های فوریت های پزشکی همواره در معرض اعمال انواع خشونت شغلی به ویژه از سوی خانواده بیماران می باشند. در این راستا جهت کاهش خشونت توصیه می شود برنامه های آموزشی در دو سطح کارکنان فوریت های پزشکی و عموم مردم اجرا شود. در این زمینه در سطح کارکنان آموزش مهارت های ارتباطی، مدیریت صحنه حادثه و شرایط تنش زا می تواند موثر باشد. آموزش های عمومی با هدف آشنایی بیشتر مردم با وظایف و نقش خدمات فوریت های پزشکی و پیامدهای قانونی اعمال خشونت علیه کارکنان اورژانس 115 پیشنهاد می گردد. افزایش ظرفیت و ناوگان اورژانس پیش بیمارستانی نیز بطور کلی می تواند به کاهش خشونت کمک نماید.واژ ه های کلیدی: خشونت شغلی، کارکنان فوریت های پزشکی، امدادگران