بررسی میزان آمادگی دانشجویان جهت آموزش های بین حرفه ای در دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

آموزش بین حرفه ای با ایجاد تعاملات موثر باعث شکل گیری هویت بین حرفه ای می شود. هدف پژوهش حاضر تعیین میزان آمادگی دانشجویان علوم پزشکی بوشهر برای آموزش بین حرفه ای است.

این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی و مقطعی بوده و نمونه مورد بررسی شامل 342 نفر از دانشجویان دانشکده های پزشکی، پرستاری، پیراپزشکی، دندانپزشکی و بهداشت و تغذیه دانشگاه علوم پزشکی بوشهر بودند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه استاندارد مطالعه یمانی و همکاران بود. داده ها با نرم افزار Spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در ادامه جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آمار تحلیلی شامل تی تست، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد.

میانگین سن دانشجویان 48/2±64/21 و در این میان 68 درصد دختر و 32 درصد پسر بودند. 5/58% مقطع کارشناسی، 9/31 % مقطع دکترای عمومی بودند. 4/85% از دانشجویان در خوابگاه های دانشجویی سکونت داشتند. میانگین نمره کلی دیدگاه دانشجویان 01/7± 09/72 بود و بیش ترین نمره مربوط به گویه «یادگیری اشتراکی فراگیران رشته های مختلف در نهایت به نفع بیماران برای رفع مشکلاتشان می باشد» بود و کم ترین نمره به گویه« یادگیری اشتراکی به من کمک می کند تا محدودیت های خود را بشناسم» اختصاص داشت. بین دیدگاه دانشجویان و جنسیت ارتباط معنی داری وجود داشت (004/0=p-value). به طوری که میانگین نمره دیدگاه دانشجویان دختر برای آموزش بین حرفه ای بیش تر بود. اما رابطه ای بین دیدگاه دانشجویان و مقطع تحصیلی، دانشکده و سکونت آنان وجود نداشت.

با توجه به آمادگی بالاتر از متوسط دانشجویان برای آموزش بین حرفه ای، پیشنهاد می گردد سیاستگذاران و تصمیم گیرندگان، برنامه های آموزشی هم سو با آموزش بین حرفه ای و کار تیمی جهت تعاملات موثر طراحی نمایند.