پیش بینی رفتارهای پرخطر در نوجوانان بر اساس حساسیت اضطرابی و اعتماد بین فردی با میانجیگری پذیرش خویشتن

چکیده شناسایی علل بروز رفتارهای پرخطر در نوجوانان که به دلایل متفاوت ممکن است صورت می گیرد، حائز اهمیت است. هدف پژوهش پیش بینی رفتارهای پرخطر در نوجوانان بر اساس حساسیت اضطرابی و اعتماد بین فردی با میانجیگری پذیرش خویشتن بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام نوجوانان 14 تا 18 ساله شهر تهران در سال تحصیلی 97-96 بودند که از میان آنها 500 نفر به روش نمونه گیری در دسترس از مدارس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه رفتارهای پرخطر محمدخانی؛ پرسشنامه پذیرش بی قید و شرط خویشتن چمبرلین و هاگا؛ شاخص حساسیت اضطرابی ریس و همکاران و پرسشنامه سرسختی ذهنی کلاف و همکاران بود. جهت تحلیل داده ها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. ضریب مسیر بین حساسیت اضطرابی و رفتارهای پرخطر با میانجیگری پذیرش مشروط (074/0=β) و ضریب مسیر بین حساسیت اضطرابی و رفتارهای پرخطر با میانجیگری پذیرش غیر مشروط (087/0=β) مثبت و معنادار بود. ضریب مسیر بین اعتماد بین فردی و رفتارهای پرخطر با میانجیگری پذیرش مشروط (034/0-=β) و ضریب مسیر بین بین اعتماد بین فردی و رفتارهای پرخطر با میانجیگری پذیرش غیر مشروط (054/0-=β) منفی و معنادار بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد پذیرش خویشتن میانجیگر رابطه حساسیت اضطرابی و اعتماد بین فردی با رفتارهای پرخطر در نوجوانان است. پیشنهاد می شود با ارزش بخشی به نوجوانان و ایجاد پیوندهای قابل اعتماد برای آنان از بروز رفتارهای پرخطر کاست. همچنین پیشنهاد می شود در مشاوره و رواندرمانی نوجوانان دارای رفتار پرخطر بر میزان حساسیت اضطرابی آنها نیز توجه شود