اثر حاد اعمال محدودیت جریان خون، کشش ایستا و پویا در زمان استراحت بین نوبت های یک جلسه فعالیت مقاومتی بر سطوح هورمون رشد، اسید لاکتیک و نیتریک اکساید در مردان تمرین کرده

در پژوهش حاضر اثر حاد محدودیت جریان خون (BFR) کشش ایستا (SS) و پویا (DS) بین نوبت های یک جلسه فعالیت مقاومتی بر سطوح هورمون رشد (GH)، اسیدلاکتیک (LA) و نیتریک اکساید (NO) در مردان تمرین کرده بررسی شد.

28 ورزشکار با حداقل یک سال تمرین مقاومتی منظم (سن 1±28/22 سال، BMI 72±1/23 kg/m2 و درصد چربی 6/0/15±/13) داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند و به صورت تصادفی به 4 گروه، BFR (1RM %30)، SS (1RM %75)، DS (1RM %75) و فعالیت مقاومتی سنتی (TRE) (1RM %75) تقسیم شدند. فعالیت مقاومتی (حرکت جلو ران دستگاه به صورت یک طرفه) شامل اجرای یک نوبت 30 تکراری و سپس 3 نوبت 15 تکرار برای گروه BFR و 4 نوبت 15 تکراری برای سایر گروه ها در نظر گرفته شد. زمان استراحت بین نوبت ها برای BFR60 ثانیه و برای سه گروه دیگر 90 ثانیه در نظر گرفته شد. گروه های SS و DS بلافاصله بعد از حرکت بمدت 60 ثانیه روی همان پا کشش و گروه BFR محدودیت جریان خون را اعمال کردند. سطوح سرمی هورمون رشد، لاکتات و نیتریک اکساید قبل و بلافاصله بعد از جلسات ورزشی اندازه گیری شد.

هر چهار نوع فعالیت موجب افزایش معنی دار GH، AL و NO بلافاصله پس از فعالیت شد (001/0 =P). بین گروه ها هیچ تفاوت معناداری مشاهده نشد.

بر اساس یافته های حاضر استفاده از BFR یا انواع کشش (SS و DS) در فواصل استراحتی حداقل در یک حرکت و به صورت یکطرفه احتمالا نسبت به استراحت غیر فعال در تمرینات سنتی برتری ندارند.