اثربخشی روش آیدنتی پلی بر بهبود توجه مشترک در کودکان اتیسم

اختلال طیف اوتیسم، مهارت های ارتباطی و پاسخ مناسب فرد به محیط بیرون را تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی روش آیدنتی پلی بر بهبود توجه مشترک در کودکان اتیسم انجام شد. پژوهش از نوع پژوهش های مورد منفرد با طرح A-B و پیگیری بود. جامعه آماری این تحقیق کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم مرکز توانبخشی شهر تهران بود. از آن جا که پژوهش، به دنبال موارد خاص و یا غیرمعمول بود، از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. بر این اساس 3 کودک که به تشخیص روانپزشک اطفال و روان شناس کودک، علائم و نشانه های اختلال اوتیسم را داشتند، به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش آزمون تشخیص اوتیسم گیلیام (2006) و پروتکل آیدنتی پلی براساس رویکرد فیلیپس و بیوان (2007) بود. در پژوهش حاضر برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های تحلیل نمودار، شاخص تغییر پایا، معناداری بالینی، درصد بهبودی شاخص های POD، PND و محاسبه محفظه ثبات روند و میانه استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که روش آیدنتی پلی بر بهبود توجه مشترک در کودکان اتیسم اثربخش بود. نتایج نشان داد که آیدنتی پلی به طور قابل توجهی موجب بهبود توجه مشترک کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می شود. با توجه به اثربخشی روش ایدنتی پلی بر کودکان اتیسم پیشنهاد می شود از این روش به عنوان روی-آوردی جدید و مکمل در حوزه آموزش و توان بخشی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در کنار سایر درمان-های اصلی استفاده شود.