اثرات استفاده از مخمر ساکارومایسس سرویسیا به عنوان زیست یار بر فراسنجه های تخمیر در جیره های پرکنسانتره در شرایط برون تنی

مخمر ساکارومایسس سرویسیا یکی از متداول ترین زیست یارها بوده که در تغذیه نشخوارکنندگان استفاده می شود. پژوهش حاضر، به منظور مطالعه ی اثرات مکمل مخمری بر فراسنجه های تخمیر، جمعیت میکروارگانیسم های موثر در تجزیه الیاف و میزان عوامل التهاب زای تولیدی در شکمبه در جیره های کاملا مخلوط حاوی مقادیر بالای کنسانتره در شرایط برون تنی انجام گرفت.

براین اساس، اثر 4 سطح مخمر، صفر، 4، 8 و 12 میلی گرم در گرم مکمل مخمر ساکارومایسس سرویسیا در دو نوع متفاوت از جیره ی کاملا مخلوط حاوی 60 و 70 درصد کنسانتره، بر کینتیک و فراسنجه های تولید گاز و فراسنجه های تخمیر شکمبه ای شامل pH، نیتروژن آمونیاکی، غلظت و الگوی اسیدهای چرب فرار و میزان گوارش پذیری حقیقی ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی، مورد ارزیابی قرار گرفت. علاوه براین تاثیر افزودن مخمر بر جمعیت پروتوزوآ، قارچ های بی هوازی و میکروارگانیسم های تجزیه کننده ی الیاف در شرایط برون تنی با استفاده از تکنیک های مولکولی مورد ارزیابی قرار گرفت. در این آزمایش از سه راس گوساله بالغ هلشتاین مجهز به فیستولای شکمبه ای برای تهیه ی مایع شکمبه استفاده شد. برای واکنش زنجیره ای پلی مراز، پس از توالی یابی آغازگرها، جهت بررسی اختصاصی بودنشان، DNA استخراج شده با استفاده از سامانه ی PCR تکثیر شدند. افزایش DNA با استفاده از سامانه (R-T PCR) و با سه تکرار برای هرکدام از جفت آغازگرهای مورد بررسی قرار گرفت.

افزودن سطوح مختلف مکمل مخمری سبب افزایش (05/0<p) میزان گاز تولیدی و اسیدهای چرب فرار با افزایش مدت زمان انکوباسیون در جیره های آزمایشی شد. نتایج این مطالعه نشان داد افزودن زیست یار مخمری در جیره های کاملا مخلوط سبب افزایش پایداری بیشتر محیط شکمبه و درنهایت افزایش (05/0<p) میزان گاز بالقوه تولیدی از بخش نامحلول، کاهش (05/0<p) نرخ تولید گاز و کاهش (05/0<p) فاز تاخیر قبل از شروع فرایند تخمیر شد.

نتیجه گیری نهایی:

 زیست یار مخمری با پایدارتر کردن محیط بی هوازی های شکمبه، کاهش غلظت لاکتات و کاهش میزان لیپو-پلی ساکاریدهای تولیدی در محیط شکمبه و تحریک رشد و فعالیت پروتوزوآ و میکروارگانیسم های تجزیه-کننده ی الیاف، سبب بهبود گوارش پذیری الیاف شد.