بررسی وضعیت ارگونومی کارگران واحد بار در یکی از فرودگاه های ایران

کارگران قسمت بار در فرودگاه اهواز به دلیل جابه جایی چمدان های مسافری در معرض اختلالات اسکلتی عضلانی قرار دارند. به همین دلیل، حمل بار توسط آن ها و پوسچرهای آنان هنگام حمل بار در این پژوهش بررسی شد.

 این مطالعه ی توصیفی تحلیلی به روش سرشماری، درباره ی 21 نفر از کارگران واحد بار در فرودگاه اهواز انجام شد. برای ارزیابی وضعیت ارگونومی حمل دستی بار از روش های آنالیز وظیفه (HTA)، ارزیابی پوسچر (QEC) و ارزیابی حمل دستی بار به روش MAC استفاده شد. ابزار مورد استفاده شامل مشاهده، عکس برداری و پرسش نامه ی CMQD بود. برای محاسبات آماری از SPSS16   و برای بررسی متغیرها از ضریب هم بستگی اسپیرمن استفاده شد.

 هر کارگر در فرودگاه اهواز به طور متوسط، 400 چمدان را در هر شیفت کاری جابه جا می کند. با استفاده از ضریب هم بستگی اسپیرمن، بین اختلالات اسکلتی عضلانی و متغیرهای سابقه، قد و BMI به ترتیب، ارتباط معناداری به میزان 0/002، 0/005 و 0/003 یافت شد و با استفاده از روش QEC، پوسچرهای نامطلوب تر با امتیاز عددی بین 50 تا 70 مربوط به وضعیت ایستاده در ایستگاه غلتک و پوسچر بدنی نشسته در انبار هواپیما بود و ناراحتی های مربوط به اندام های شانه، بازو و کمر به ترتیب، با فراوانی  61/6 درصد، 65 درصد و 62 درصد پس از بررسی پرسش نامه ی CMQD، به دست آمد.

 نتایج حاصل از روش های MAC و QEC در حمل و بلند کردن بار به صورت مشابه، در نیاز به ضرورت تغییر در آینده ای نزدیک در روند جابه جایی چمدان ها، با هم توافق نظر داشتند. همچنین، کاهش ساعت کاری و تطابق افراد با وظایف موجود می تواند در کاهش شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی تاثیرگذار باشد.