مقایسه سبک‏های هویتی و سبک‏های دلبستگی در نوجوانان بزهکار و غیر بزهکار شهر قم

اختلالات یادگیری از جمله مشکلات شایع در کودکان است که عدم تشخیص و درمان به موقع آن آسیب جدی به زندگی حال و آینده کودک وارد می کند. این پژوهش با هدف اثربخشی درمان یکپارچه حسی-حرکتی بر خودپنداره و احساس تنهایی در دانش ‏آموزان دختر پایه ششم دارای اختلال یادگیری شهرستان جهرم انجام شد.

روش شناسی پژوهش:

 پژوهش نیمه‏ آزمایشی با طرح پیش ‏آزمون و پس ‏آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش‏آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان جم در سال 1401 بود، که با روش نمونه‏ گیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و در دو گروه مساوی 15 نفری جایگزین شدند. درمان یکپارچگی حسی-حرکتی طی 8 جلسه به‏ صورت گروهی و هر هفته یک جلسه برای گروه آزمایش اعمال شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه خودپنداره (ساراسوت، 1999) و پرسشنامه احساس تنهایی (راسل و همکاران، 1980) استفاده شد. داده‏ ها با روش‏های آمار توصیفی، آزمون پیش ‏فرض‏های آماری و تحلیل کوواریانس با نرم ‏افزار آماری SPSS-26 تحلیل شد.

یافته‏ ها: 

نتایج نشان داد درمان درمان یکپارچه حسی-حرکتی بر افزایش خودپنداره (54/38=F، 014/0=P، 607/0=η) و کاهش دشواری در تنظیم هیجان (79/28=F، 013/0=P، 625/0=η) آزمودنی‏های گروه آزمایش در مرحله پس‏ آزمون اثربخش بوده است (05/0>P).

نتیجه گیری: 

با توجه به نتایج می‏توان گفت تمرینات یکپارچگی حسی-حرکتی بر بهبود سازه‏ های شناختی-رفتاری در دانش‏آموزان مبتلا به اختلال یادگیری موثر است و درمانگران و مشاوران مدارس می‏توانند جهت بهبود عملکرد روانی-اجتماعی این کودکان از تمرینات یکپارچگی حسی-حرکتی استفاده نمایند.