ارزیابی میزان تحقق الگوی کاربری زمین در طرح های توسعه شهری و برنامه ریزی ارتقاء آن (مطالعه موردی شهر میرجاوه)

رشد جمعیت شهرها و توزیع نامناسب خدمات و عدم مکان گزینی صحیح آن ها، از نتایج منفی افزایش جمعیت به شمار می رود. هدف اصلی از برنامه ریزی کاربری اراضی شهری، تامین رفاه اجتماعی و اقتصادی شهروندان است؛ بنابراین، این پژوهش با هدف سنجش میزان الگوی کاربری اراضی و ارتقاء تحقق پذیری الگوی کاربری زمین در طرح جامع شهر میرجاوه صورت پذیرفت. سنجش میزان الگوی کاربری اراضی و ارتقاء تحقق پذیری الگوی کاربری زمین در طرح جامع شهر میرجاوه و روند تغییرات در ترکیب و میزان کاربری های مسکونی، حمل ونقل، آموزشی، درمانی و فرهنگی در شهر میرجاوه، در بازه زمانی (1388-1401) در مبحث اختصاص سرانه برای هر نفر و جامعه آماری در این تحقیق از مرکز آمار ایران تهیه شد. به منظور تجزیه وتحلیل اطلاعات گردآوری شده در این پژوهش از نرم افزارهای همچون اکسل و (2019) AutoCAD استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد در طرح جامع شهر میرجاوه ترتیب سرانه اختصاص زمین به ازای هر نفر در مترمربع برای کاربری های مسکونی 51/50 مترمربع، حمل ونقل 29/25 مترمربع، آموزشی 54/2 مترمربع، درمانی 02/2 مترمربع و فرهنگی 23/1 مترمربع در سال 1388 بوده است. نتایج این تحقیق نشان داد که افزایش سرانه اختصاص زمین به ترتیب برای کاربری مسکونی با 57/91 مترمربع، حمل ونقل 71/50 مترمربع و آموزشی 76/2 مترمربع بوده است که در بخش کاربری درمانی با کاهش 02/2 مترمربع و فرهنگی 18/0 مترمربع سرانه روبه رو می باشد. این نتایج نشان دهنده عدم تحقق میزان کاربری پیشنهادی در سال 1388 را نشان می دهد. با استفاده از اطلاعات ارائه شده در این تحقیق می توان طرح های آتی را از نظر توجه به هر یک از شاخص ها و زیر شاخص ها توسعه اراضی شهری محاسبه نمود و بدین ترتیب می توان نقاط قوت و ضعف طرح ها را در اجرایی نمودن اهداف سنجید.