بررسی غنای گونه ای پرندگان استان بوشهر به منظور تعیین لکه های داغ تنوع زیستی

غنای گونه ای یکی از اجزای تنوع گونه ای است که با شمارش تعداد گونه های موجود در یک منطقه محاسبه می شود. در این پژوهش غنای گونه ای پرندگان استان بوشهر به منظور تعیین لکه های داغ تنوع زیستی و سطوح حفاظتی آن ها مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، پس از جمع آوری اطلاعات حضور پرندگان، وضعیت حفاظتی هر یک از گونه ها تعیین شد. سپس با شبکه بندی محدوده مورد مطالعه به سلول های یک در یک کیلومتر، جدول توزیع غنای گونه ای پرندگان تهیه شده و همچنین لکه های داغ تنوع زیستی توسط آماره گتیس-ارد جی در سامانه اطلاعات جغرافیایی محاسبه شد. نتایج نشان داد از 320 گونه پرنده با سابقه مشاهده مستمردر استان بوشهر، مطابق با لیست سرخ جهانی2021 هیچ گونه در بحران انقراضی در سطح استان وجود ندارد. اما سه گونه پرنده بالابان(Falco cherrug)، عقاب صحرایی(Aquila nipalensis) و کرکس کوچک مصری(Neophron percnopterus) در معرض خطر و هفت گونه اردک مرمری(Marmaronetta angustirostris)، اردک سرحنایی(Aythya ferina)، اردک دم دراز(Clangula hyemalis)، هوبره(Chlamydotis macqueenii)، باکلان گلوسیاه(Phalacrocorax nigrogularis)، سنقرسفید(Circus macrourus) و عقاب شاهی(Aquila heliaca) در وضعیت آسیب پذیر قرار دارند. همچنین در بررسی غنای گونه ای مشخص شد که 58/21 درصد از سطح منطقه مورد مطالعه، تحت پوشش حضور این 320 گونه با غنای گونه ای یک تا 26 پرنده در هر سلول بود. نتایج محاسبه نقاط داغ در سطح استان نیز، نشان دهنده حضور 30 لکه داغ تنوع زیستی با مساحت 90/151311 هکتار (33/6 درصد از سطح استان) بود که اغلب در مجاورت رودهای بزرگ و اراضی مرتعی و زراعی آبی به خصوص نخلستان های خرما واقع شده اند که لزوم توجه بیشتر به این زیستگاه ها جهت حفاظت از پرندگان آن را می طلبد.